Hoe kom ik er bij om een boek te gaan schrijven? Nou, dat zal ik je eens vertellen…
Hoe het begon.
Het begon allemaal in 2010 (ja, al zó lang geleden). Na een aantal vervelende gebeurtenissen in mijn leven besloot ik van het ene op het andere moment dat ik een boek ging schrijven (en in het gunstigste geval uit zou gaan geven). Niet over alles wat me overkomen was, nee, een thriller! Althans, dat hoopte ik dat het zou worden. Ik geloof dat dit een van de weinige keren is geweest waarin ik zó vastberaden was om dit doel ook daadwerkelijk (ooit) te gaan bereiken. Ik had mezelf geen deadline opgesteld over wanneer het klaar moest zijn, maar het boek moest en zou er ooit komen. Ik ben een heel creatief persoon en ik heb honderdduizend hobby’s (bij wijze van spreken dan, hè), maar op een dag viel het me op dat ik, al sinds ik op de basisschool zat, ben blijven schrijven. Ik schreef heel veel in mijn dagboeken -mijn eerste had twee mooie paarden op de voorkant en een echt slot! Ik heb hem nog steeds. Ook opstellen en scripties schrijven vond ik altijd leuk. Voor school heb ik ooit eens een kort verhaal geschreven en ik weet nog goed dat mijn leraar erg enthousiast was over mijn verhaal. Het was ook een spannend verhaal, dus misschien zijn daar de eerste bouwstenen voor een thriller wel gelegd… Jaren geleden heb ik een LOI-curus gedaan (grafisch ontwerpen en DTP), met o.a. het vak typografie. Ik vond het heerlijk om mooie letters te maken en nieuwe te ontwerpen. De liefde voor letters is toen ontstaan, denk ik. Door de jaren heen ben ik blijven schrijven (briefje hier, liedje daar, verhaaltje zus en kaartje zo) en zo heeft zich langzaam het pad gevormd naar waar ik nu ben.
Kinderen
In de afgelopen zeven jaar is er heel veel veranderd in mijn leven. Ik heb samen met mijn vriend twee prachtige zonen mogen krijgen. Ze zijn nu 3 en 5 jaar oud. Ze hebben ontzettend veel tijd en energie van mij opgeslurpt de eerste jaren en daardoor heb ik het boek een aantal jaar laten liggen voor wat het was. Toch ging het na een tijdje weer kriebelen. Ik moest en zou dat boek afmaken. Gelukkig werden de kinderen steeds een beetje zelfstandiger en als ze naar school of de peuterspeelzaal waren, had ik een paar uurtjes voor mezelf. Deze werden dan ook vaak gebruikt voor mijn boek, maar soms ook voor een van mijn andere hobby’s. En eh, aangezien ik nog nooit kaboutertjes in dit huis had zien rondrennen die voor mij het huishouden deden, deed ik dat er ook ‘even tussendoor’.
Doorzetten
Ondanks dat ik vastberaden was mijn boek tot een eind te brengen, kwam ik een grote beer op mijn weg tegen. Ik kreeg een heftige en langdurige burn-out. Dus mijn werk lag weer stil… Ik had totaal geen energie meer om een van mijn hobby’s uit te oefenen. Het kwam voor dat ik soms letterlijk omviel van vermoeidheid. Het liefste was ik een paar maanden gaan slapen om vervolgens weer helemaal fris, fruitig en als herboren wakker te worden. Helaas, dat was in praktijk niet mogelijk. Ik had hier in huis nog een gekke hond en twee kleine kinderen rondrennen die toch elke dag zorg en aandacht nodig hadden, die van school naar huis moesten gebracht en die toch ook graag met mama wilde spelen. Het was een ware hel, dat zeg ik je, maar ik heb het overleefd en ben er een heel eind doorheen. De top van de berg is in zicht. Natuurlijk heb ik soms nog een slechte dag, maar ach, wie heeft dat niet? Al met al gaat het goed. Toen het ergste achtere de rug was ben ik weer achter de computer gekropen en heb ik uiteindelijk mijn boek afgerond. Zeven jaar had ik er overgedaan, maar nu is het dan toch echt klaar! Jippie!
Mijn boek ligt nu bij een aantal proeflezers. Met de feedback die ze me geven ga ik aan de slag om de puntjes op de ‘i’ te zetten. Wat er daarna allemaal gaat gebeurden? Ik durf het niet te zeggen. Natuurlijk hoop ik dat mijn boek uitgegeven gaat worden via een uitgever, maar of dit ook daadwerkelijk gaat gebeuren? Er zijn veel mensen die graag een boek willen uitgeven. Een uitgever krijgt per jaar ontzettend veel manuscripten toegestuurd, waarvan er maar een enkeling ook daadwerkelijk goed genoeg is om ook uit te geven. Gelukkig zijn er nog altijd andere wegen die ik kan bewandelen. Ik houd jullie in elk geval op de hoogte van alle ontwikkelingen.
Bedankt voor het lezen van mijn eerste blog bericht en hopelijk tot snel!