Lucy
Ik heb me de hele dag prima vermaakt met Jenny en merk pas op dat ik een beetje opzie tegen het naar huis gaan, als ik in de auto terug naar huis zit. Max is zoveel met zijn muziek bezig de laatste tijd. Afgelopen week hebben we amper een gesprek kunnen voeren, zo kort hebben we elkaar gezien als we thuis waren. Alleen tijdens eten is Max beneden, maar dan is hij telkens met die stomme app bezig. Het eten is amper op en hij verdwijnt weer naar boven om muziek te maken en te zingen. Ik weet dat het zijn lust en zijn leven is, maar ik ben er ook nog!
Ik heb straks heel voorzichtig een hint laten vallen bij Jenny, dat ik het een beetje zat ben dat Max zoveel tijd aan zijn muziek besteed en zo weinig tijd aan mij, maar Jenny reageerde er niet echt op. Ik twijfelde of ik het onderwerp nogmaals aan moest snijden of niet, maar heb het uiteindelijk niet gedaan. Ik wilde de gezellige sfeer niet verpesten, want ondanks dat ik met een knoop in mijn maag zat, was het ontzettend gezellig om weer eens een dagje met mijn beste vriendin door te brengen. Dat doen we tegenwoordig veel te weinig. Toch blijft het maar door mijn hoofd malen. Zeker nadat ik gisteravond een beetje boos naar bed ben gegaan. Ik had Max niet willen kwetsen en zei dat niet boos was, terwijl ik dat wel was. Toen ik vanmorgen wakker werd had ik een beetje spijt van mijn reactie en besloot ik dat we er samen een leuke middag van gingen maken, dus vroeg ik naar Max zijn plannen, in de hoop dat hij die nog niet had. Max gaf niet het antwoord waarop ik gehoopt had, maar dat wilde ik niet laten blijken. Ik wil een goede vriendin voor hem zijn, die hem steunt met zijn grote hobby, maar ergens was ik gekwetst dat hij alweer zijn muziek verkoos boven mij. Ik heb snel de smoes verzonnen dat ik met Jenny had afgesproken, terwijl dat helemaal niet zo was.
Ik ben thuis weggereden en heb – toen ik vijf minuten later de auto langs de weg parkeerde – Jenny een berichtje gestuurd. Gelukkig, Jenny had geen plannen en wilde graag mee naar de stad. Ik zou niet weten wat ik in hemelsnaam had moeten gaan doen als Jenny niet mee had kunnen gaan. Ik was erg opgelucht dat Jenny kon afspreken. We hebben een beetje gewinkeld, in een bar iets gedronken en lekker zitten kletsen. Met name over jongens. Jenny heeft nog geen vriend, maar wil er zo graag een.
‘Jij boft maar met zo’n vriend,’ zei Jenny. Ik durfde toen helemaal niets meer te zeggen over het feit dat ik op het moment helemaal niet zo gelukkig ben met de situatie thuis. Ik heb toch niets te klagen? Ik woon samen met een leuke vriend. Iets dat Jenny al jaren wil, maar op de een of andere manier maar niet voor elkaar lijkt te krijgen. Natuurlijk moet ze eerst de ware ontmoeten, maar je zou toch zeggen dat het voor iemand als Jenny geen probleem zou moeten zijn. De mannen staan meestal in de rij voor haar. Ze ziet er dan ook prachtig uit, met haar mooie bos kleine krullen en haar lange benen. Af en toe ben ik jaloers op haar verschijning, maar ondanks dat ze er zo goed uitziet, weet Jenny geen man aan haar te binden.
‘Ik kom waarschijnlijk pas in het bejaardenhuis de man van mijn leven tegen,’ had ze eens gezegd, ‘En als we dan besluiten te trouwen op ons tachtigste, dan valt hij waarschijnlijk in de huwelijksnacht dood neer.’
Max ligt al in bed als ik thuiskom. Ik sta in de deuropening van de slaapkamer en bekijk Max terwijl hij slaapt. Ik zie zijn borstkast heen en weer bewegen en hoor zijn zware ademhaling. Ik glimlach even. Max is toch helemaal zo slecht nog niet. Misschien had ik gewoon even een meidendagje nodig, dat is alles. Ik ben nog steeds dol op hem, ook al spendeert hij veel tijd aan zijn muziek. Het is immers een van de dingen die ik zo leuk vond aan Max toen we elkaar leerde kennen. Ik was opslag verliefd op hem geworden toen ik hem had horen zingen in de pub waar we met elkaar aan de praat raakten. Misschien moet ik hem een beetje meer vrijheid geven om zijn grote passie te kunnen beoefenen. Als de rollen waren omgedraaid zou Max mij ook onvoorwaardelijk steunen. Ik zucht zacht, trek mijn pyjama aan en kruip in bed. Ik nestel me tegen Max’ warme lijf aan en sla een arm om hem heen. Half slaperig pakt hij mijn arm vast. Ik val in slaap met een glimlach om mijn mond.