‘Lucy, ik moet je iets vertellen.’ Ik zit in kleermakerszit op het bed en kijk hoe Lucy zich aankleed voor ons gezamenlijk dagje uit met een ander stel dat deze reis ook maakt.
‘Ja, zeg het maar,’ zegt Lucy kalm. Oh, wat is dit moeilijk, maar ik moet het doen. Ik voel me niet goed bij het idee dat ik dit verborgen houd voor haar.
‘Ik, eh, ik heb mijn belofte gebroken,’ zeg ik en ik durf Lucy niet aan te kijken, dus ik staar naar mijn voeten. Lucy zegt niets, waardoor ik niets anders kan dan opkijken, omdat ik wil weten hoe ze reageert. Als mijn ogen de haren ontmoeten zie ik de vragende blik in haar ogen.
‘Ik heb de app gebruikt. Het spijt me.’ Ik sla mijn ogen neer een friemel aan mijn sok. Het is doodstil in de kamer. Waarom zegt ze niets?
‘Dat weet ik.’ Dat weet ze? Ik voel me betrapt en kijk op.
‘Ik heb je gehoord. Ik hoorde hoe je je telefoon kwam pakken en dat je naar de badkamer sloop. Ik hoorde ook dat het geluid veel te hard stond en dat het jouw stem was. Ik wist dat je de app gebruikt had.’ Lucy lijkt zich net zo ongemakkelijk te voelen bij het opbiechten van dit nieuws als ik.
‘Oké,’ zeg ik een beetje verdoofd. ‘En nu?’ Ik kijk haar vragend aan.
‘Ik weet het niet.’
‘Het spijt me dat ik mijn belofte gebroken heb, Lucy, echt waar. Ik weet niet of het nog iets voor je betekend, maar het was niet mijn bedoeling om dit te doen, het ging gewoon een beetje vanzelf. Ik kon de drang niet weerstaan en heb eraan toegegeven. Dat wil niet zeggen dat ik niet om je geef, integendeel, maar ik wilde gewoon dat mijn volgers wisten dat ik niet plotseling van de aardbodem verdwenen was. Ik wilde niet dat ze dachten dat ik ze in de steek liet, snap je?’
‘Ja, ik snap het, maar je hebt wel je belofte gebroken, Max.’
‘Ja, het spijt me enorm.’ Ik sla mijn ogen neer en friemel weer aan mijn sok.
‘Nou, van mij was het misschien ook niet helemaal eerlijk, om niets te zeggen, maar ik vond het net zo goed gaan en ik heb het enorm naar mijn zin hier in Noorwegen. Ik had echt het gevoel dat we dichter tot elkaar kwamen.’
‘Ja, ik ook wel.’
‘Oké, laten we dan maar vergeten dat dit gebeurd is en laten we gewoon genieten van de rest van deze vakantie. We zijn hier tenslotte maar één keer.’ Ik ben erg blij dit uit Lucy’s mond te horen, als ik eerlijk ben. Ze had ook kwaad kunnen worden, maar dat doet ze niet.
‘Ja, fijn. Dat is een heel goed plan.’
‘Oké. Nu schiet maar eens een beetje op, want we hebben nog maar een half uur om te ontbijten en ik rammel van de honger! Dadelijk is alles op!’ zegt Lucy terwijl ze haar schoenen aantrekt. Ik spring op van het bed en kleed me aan. Binnen vijf minuten staan we in het restaurant om ons ontbijt te nuttigen. Er is nog meer dan genoeg om te eten en Lucy laat geen seconde verloren gaan en begint van alles en nog wat op haar bord te scheppen. Ik glimlach even bij het zien van deze scene. Ze heeft echt honger zo te zien. Ik volg haar, leg een broodje op mijn bord pak een kommetje yoghurt. Toevallig zien we het stel waarmee we vandaag op pad gaan ook zitten en we nemen plaats bij ze aan tafel.
‘Smakelijk!’ zeggen ze beide als Lucy en ik aan ons ontbijt beginnen.
‘Dank jullie wel,’ antwoorden we in koor en we moeten allebei lachen.
‘Wij hebben er heel veel zin in, jullie ook?’
‘Jazeker, Max wil graag veel foto’s maken vandaag. Is het niet, Max?’ Lucy kijkt me vragend aan.
‘Jazeker. Het is een grote hobby van me, naast het zingen en muziek maken.’
‘Ja, dat wilde ik je nog zeggen, je kunt echt prachtig zingen!’ zegt de man van het stel.
‘Dank je,’ antwoord ik beleefd.
Nadat we nog een klein half uurtje hebben gepraat en ons ontbijt opgegeten hebben, gaan we even naar boven om onze spullen te pakken. Om tien uur hebben we beneden in de lobby afgesproken en als Lucy en ik om klokslag tien uur daar aankomen, zit het stel al te wachten.
‘Laten we gaan!’ zegt de vrouw van het stel.
‘Ja, laten we gaan! We gaan er een leuke dag van maken!’
En ja, het was inderdaad een leuke dag. We hebben enorm veel gelachen en ik heb heel veel mooie foto’s kunnen maken. Het dorpje dat we als eerste hebben bezocht, leek wel uit een sprookje te komen, zo mooi. Het was haast onwerkelijk hoe vredig het dorpje er uitzag, bedolven onder een dikke laag sneeuw, met rook uit de schoorstenen en lampjes die brandde achter de ramen. Ik geloof dat mijn moeder vroeger wel eens een verhaaltje heeft voorgelezen en dat er een plaatje bijstond dat echt precies leek op dit dorpje.
‘Max, Lucy, bedankt dat jullie met ons mee zijn gegaan vandaag. Het was erg leuk om jullie wat beter te leren kennen en het was echt gezellig.’ We schudden elkaar allemaal de hand.
‘Dat is zeker wederzijds,’ antwoord ik.
‘We zien jullie de komende dagen toch nog wel, maar nogmaals bedankt voor de leuke en gezellige dag,’ zegt de man van het stel als hij mij de hand schudt.
‘Graag gedaan,’ zeg ik met een glimlach.
‘Tot snel!’ zegt de vrouw als de ze lobby uitlopen en ze steekt haar hand op. We zwaaien beide naar haar en lopen dan ook richting onze hotelkamer.
‘Goh, dat was echt heel gezellig vandaag!’ zegt Lucy als we in de lift staan.
‘Ja, het zijn hele aardige mensen.’
‘Zeker. Wist je dat die man een keer kampioen hotdog-eten is geweest in zijn land?’
‘Haha, dat verbaasd me eerlijk gezegd niet zo veel, als je naar zijn buik kijkt.’ Lucy geeft me een por in mijn zij. ‘Ja wat? Dat is toch zo. Ik bedoel, hij is niet de slankste man in.’
‘Nee, maar het is evengoed niet netjes om te zeggen.’ Lucy kijkt me serieus aan. Ik weet dat Lucy er niet tegen kan als mensen andere mensen voor de gek houden of dit soort dingen over ze zeggen.
‘Het spijt me, Lucy.’
‘Is al goed.’
De lift stopt en de deuren schuiven open. O, hallo! Dat is onverwacht. Lucy kijkt me met grote ogen aan. Recht voor de deur, staan twee meiden hevig te zoenen. Ze gaan zo in elkaar op, dat ze waarschijnlijk niet doorhebben dat de lift waarop ze staan te wachten, al gearriveerd is. Inclusief ons. Zouden ze niet gemerkt hebben dat er deuren werden opengeschoven? Ik schraap mijn keel en bij het horen van dat geluid stoppen de twee tortelduifjes abrupt met zoenen. Het ene meisje kijkt geschrokken om zich heen en richt haar blik vervolgens op de vloer. Het andere meisje glimlacht naar me. Ik lach terug. Lucy werpt me een dodelijke blik toe, zie ik vanuit mijn ooghoek en trekt me uit de lift. Zo snel als ze kunnen stappen de twee verliefde dames in de lift. Ik krijg nog een speelse knipoog toegeworpen van een van de twee. Daarna is de nood blijkbaar hoog, want nog voordat de deuren gesloten zijn, zitten ze alweer in elkaar verstrengeld. Ik blijf gebiologeerd kijken, maar Lucy trekt aan mijn arm.
‘Max!’ zegt ze een tikkeltje geïrriteerd. ‘Kom op!’ Pas als de liftdeur dicht schuift en ik weer met mijn ogen kan knipperen ben ik ben weer in het hier en nu.
‘Max!’ Lucy klinkt een beetje boos. ‘Schiet nu eens op!’ ze trekt aan mijn arm en ik volg haar, met in gedachten nog steeds het beeld wat ik zojuist voor me zag. Ik ben echt even de weg kwijt.
‘Serieus, Max!’ zegt Lucy als ze de deur van onze hotelkamer dichtmaakt.
‘Wat?’ vraag ik onschuldig, maar ik weet natuurlijk al lang wat er aan de hand is.
‘Je kon je ogen niet van ze afhouden!’
‘Eh, ja… sorry… ik eh, ben een man en ik zag twee vrouwen… die eh… je weet wel… ik…’ Ik probeer het echt, maar er komt niet echt een overtuigend antwoord uit mijn mond.
‘Je wat?’ Lucy zet haar handen in haar zij. Ze is echt niet het jaloerse type, maar dit vindt ze niet zo prettig.
‘Ik… nou ja, vond het wel een beetje opwindend,’ beken ik.
Lucy rolt met haar ogen.
‘No shit, Sherlock!’ ze loopt hoofdschuddend weg.
‘Ik deed toch niets? Ik keek alleen maar.’
‘Ja, prima Max, dat weet ik. Het voelt alleen een beetje vreemd als je dat doet terwijl ik langs je staat. Ik weet dat om de een of andere reden veel mannen een fantasie hebben over twee vrouwen. God mag weten waarom, want ik denk niet dat vrouwen veel fantaseren over twee mannen, maar goed. Dat is ook allemaal prima, maar niet als ik er naast sta, alsjeblieft.’
‘Oké, begrepen. Ik zal het niet meer doen,’ zeg ik resoluut. ‘Maar je moet toegeven dat het vrij ongebruikelijk is om zoiets te zien, recht voor je neus.’
‘Zoiets verwachtte ik gewoon niet echt. Zeker niet in een hotel. Misschien in een nachtclub of zo.’
‘Precies. Wat mij bij het volgende punt brengt,’ vul ik aan.
‘Welk volgend punt?’ vraagt Lucy.
‘Heb je zin om morgenavond hier naar de plaatselijke pub te gaan? Ik heb gehoord dat ze er goede muziek spelen. Het lijkt me erg leuk.’
‘Oh ja, dat is misschien wel een goed plan!’ zegt Lucy enthousiast. ‘Ik had kunnen weten dat je niet twee weken zonder muziek kon.’ Ze knipoogt naar me.
‘Ja, sorry…’ Ik haal mijn schouders op.
‘Nee, je hoeft geen sorry te zeggen. Ik weet wat het voor je betekend en je hebt het wel verdiend. Je hebt je de afgelopen week zo weinig met muziek beziggehouden. Op die ene keer na dan, maar daar hebben we het niet meer over’ ze knipoogt naar me.
‘Dank je, je bent de beste,’ zeg ik tegen haar.
‘Ja, ja, stop maar met dat slijmen, daar houd ik niet van.