Lucy
Ik lig al minstens een half uur met mijn ogen gesloten naar mijn eigen ademhaling te luisteren. Ik ben doodmoe, maar heb nog behoorlijk veel hoofdpijn en kan daardoor niet in slaap komen. De arts had gezegd dat het niet per se nodig was om te slapen, zolang ik maar wel goed rust en dat wil zeggen, plat liggen – het liefste in bed – en niets doen, gewoon tot rust komen. Dat doe ik nu dus, maar al dat liggen en rusten geeft me des te meer tijd om na te denken. Ik denk na over hoe het ongeluk gebeurd zou kunnen zijn, maar mijn geheugen laat me op dit gebied nog steeds in de steek. Ik denk na over hoe lang ik geen les kan geven op school en hoe moeilijk het is om in deze tijd een vervanger te vinden voor langere tijd, want ik ben toch echt niet binnen twee dagen weer aan het werk, heeft de arts me verzekerd. Ik denk ook na over de ruzies de ik de afgelopen tijd met Max heb gehad. Ik heb me gaandeweg gerealiseerd dat ik inderdaad bezig was om Max te veranderen. Of ja, niet echt veranderen, maar ik wilde hem niet toestaan zijn grootste passie te beoefenen. Tenminste niet voor langere tijd achter elkaar. Ik vond het telkens wel even oké voor een paar weken, maar daarna begon steeds weer hetzelfde onderwerp naar boven te komen en maakte we ruzie. Dat wil ik niet meer. Ik wil Max steunen in dit hele proces, want wat voor een vriendin zou ik zijn als ik mijn vriend niet eens kan steunen bij datgene wat hij het liefste doet? Dus heb ik me voorgenomen om mijn best te doen en Max de ruimte te geven in zijn muziek, die hij nodig heeft. Tot nu toe is dat prima gegaan en ondanks dat ik inderdaad af en toe alleen op de bank een serie zit te kijken en zou willen dat Max niet boven muziek aan het maken was, kan ik het wel waarderen dat hij zo toegewijd is aan zijn muziek. Hij loopt er niet snel de kantjes vanaf en daar kan ik alleen maar respect voor hebben. Hij wil dit echt heel erg graag en al heel erg lang.
Het enige waar ik misschien wel een klein beetje moeite mee heb – maar dat heb ik Max dus nog niet vertelt – is dat hele tournee gebeuren. Niet omdat ik het hem niet gun, maar omdat ik weet dat ik Max niet zo’n leuk nieuws zal moeten brengen. Ik kan alleen maar hopen dat Max het goed op zal vatten en niet alsnog alles zou willen afzeggen, want dat is het laatste wat ik wil. Het is alleen zo dat als Max op tournee gaat, hij vast aan me gaat vragen of ik met hem mee wil reizen, maar dat kan ik niet. Dat wil ik ook niet. Hoezeer ik hem dan ook zal gaan missen. Ik wil hem echt steunen, maar dit zou te ver gaan. Ondanks dat ik van reizen houdt, ben ik niet iemand die geschikt is om het artiestenleven mee te leven. Al helemaal niet als er niet eens concrete plannen gemaakt zijn wat betreft optredens. Het is prima als ik het vanaf de zijlijn mee kan krijgen, maar echt mee gaan op tournee zie ik echt niet zitten. Ik moet alleen nog een geschikte manier vinden om dat aan Max te vertellen.
Bovendien is het ook niet praktisch, want het zou inhouden dat ik tijdelijk niet zou kunnen werken. Oh, en wie zou er voor Luna en Bounty zorgen? Nee, ik kan echt niet mee op reis gaan. Echt niet.