Hey Max! Hoe is het er nu mee? Ik hoorde van Tom (ik kwam hem tegen bij de supermarkt van de week) dat hij met je mee gaat op tournee, wat leuk! Ik hoop echt dat je een mooie tijd tegemoet gaat. Heb je nog zin om samen met Tom en mij een drankje te drinken voordat je vertrekt naar de andere kant van de wereld? Ik hoor het wel! Gr. Sas
Ja, spannend. Ik laat nog even iets horen wat betreft het drinken. Gr.
Max
Goed, prima. Dan hoor ik het wel. Wanneer vertrek je eigenlijk? Als je in hier bent, kom ik uiteraard naar het concert kijken! Ik ben zo benieuwd. Ik wil je graag eens live zien zingen!
Oké. 9 april vertrek ik.
Oh dat is al best wel snel zeg. Dan moeten we snel maar iets plannen. Laat me alsjeblieft zo snel mogelijk wat weten wanneer het je uitkomt. Ik zal Tom ook even een berichtje sturen en dan plannen we snel iets.
Oké.
Een beetje gefrustreerd gooi ik mijn telefoon op de bank neer. Waarom moet iedereen toch alles van me weten? Kunnen ze me niet gewoon even met rust laten? Ik heb al genoeg aan mijn hoofd met alle voorbereidingen voor de concerten.
‘Koffie?’ vraagt Lucy maar ik hoor haar niet. Ik ben te druk met me te ergeren aan alles en iedereen.
‘Max?’ Ik kijk op als Lucy me aanstoot. ‘Wil je koffie?’
‘Hè, eh, ja.’ Verward schud ik mijn hoofd. ‘Of weet je, laat ook maar. Ik ga naar boven. Ik zie je in bed wel.’ Ik grijp mijn telefoon van de bank en loop zonder verder iets te zeggen langs Lucy heen naar boven.
Als ik op mijn muziekkamer ben, start ik mijn computer op en zet ik de muziek lekker hard aan. Ik wil even niets anders horen dan alleen maar deze muziek. De wereld kan me gestolen worden.
Hey Max! Sas appte me net, zin om binnenkort nog iets met zijn drietjes te drinken? Een soort mini-afscheidsfeestje voor je vertrekt. Wanneer komt het jou het beste uit? Ik zou eventueel volgende week dinsdag, woensdag of vrijdagavond kunnen. Zaterdag ben ik de hele dag beschikbaar.
Kunnen ze me nu echt niet even met rust laten?
App straks. Ben bezig.
Ik heb even geen zin om na te denken over een drankje drinken met die twee. Laat mij gewoon mijn muziek maken! Ik zet mijn koptelefoon op en wijzig nog een paar dingen in de track die ik afgelopen week heb opgenomen. Het begint ergens op te lijken. Gelukkig. Ik begin aan de tekst, die ik gedeeltelijk al geschreven had, maar verder uit wil werken.
Na een tijdje komt Lucy de kamer binnen.
‘Ik ga naar bed, kom je ook zo?’
‘Ja, misschien zo, ik ben nog even bezig.’
‘Max, je bent al drie uur boven, het is tijd om naar bed te gaan.’
‘Dat bepaal ik zelf wel, ja! Laat me nu maar. Ik ben bezig. Ik wil dit even afmaken.’ Lucy druipt af zonder iets te zeggen. Kan ze mij ook al niet met rust laten? Ik word echt gek van iedereen. Het lijkt wel alsof iedereen iets van me wil sinds bekend is dat ik op tournee ga met TSF en ik wil helemaal niets van al die mensen! Ik moet me focussen op mijn muziek. Repeteren. Ik wil gewoon dat ze me met rust laten. Dat is alles. Is dat nou zo heel veel gevraagd? Ik zucht en typ ondertussen verder aan mijn songtekst voor het nieuwste liedje wat ik heb geschreven, maar het lukt niet. Ik ben te gefrustreerd. Verdomme. Lucy heeft me uit mijn concentratie gehaald. Het wordt niets meer vandaag. Kwaad smijt ik mijn koptelefoon weg en loop naar de douche. Ik weet dat ik niet echt gepast reageer, maar ik ben gewoon zo gefrustreerd. Ik zet de douche aan en zodra de warme stralen water mijn lichaam raken, ontspan ik een beetje.
Vijf minuten later ben ik redelijk relaxed en denk ik na over hoe vervelend mijn reactie naar Lucy toe was. Ik heb spijt. Ik ga zo meteen mijn excuses aanbieden. Ook het appje van Sasha komt mijn gedachten door huppelen. Niet veel later volgt het berichtje van Tom. Goh, ben ik echt zo’n asociale gast geworden? Ik zou me moeten schamen. Mijn excuses aan Lucy zullen moeten wachten tot morgenvroeg, aangezien ze al in diepe slaap is tegen de tijd dat ik in bed stap. Ik kijk op mijn mobiel om te zien hoe laat het is. Het is inmiddels half twee in de nacht. Lucy kwam twee uur geleden al vragen of ik naar bed kwam. Een vreemd gevoel kruipt er door mijn lichaam. Een soort schaamte. Wanneer ben ik zo’n vervelend mens geworden? Ik denk alleen maar aan mezelf en behandel mijn vrienden en geliefden nou niet bepaald netjes. Na een tijdje te hebben liggen piekeren val ik uiteindelijk in slaap om een rare droom te beleven. Ik bevind me op een podium met allemaal lampen om me heen. Ik kan geen publiek zien maar hoor wel dat er veel mensen aanwezig zijn. Op het moment dat ik wil gaan zingen, heb ik plotseling geen stem meer. Sasha komt het podium oplopen en lacht me vierkant uit. Daarna komt Tom met Lucy in zijn arm ook het podium op en ze lachen me allemaal uit. Ik begin te trillen met mijn hand en barst uiteindelijk in tranen uit, waardoor iedereen nog harder gaat lachen. Beschaamd storm ik het podium af en ik spring een gigantisch zwembad in. Daar zwem ik meters en meters onderwater en als ik eindelijk boven ben, zijn mijn tranen weg en stap ik als herboren op een oever van een meer, dat omringt is met besneeuwde bergtoppen. Toch heb ik het niet koud. Er speelt een melodie in mijn hoofd en dan schrik ik wakker.
Die melodie! Ik moet hem niet vergeten. Vervolgens komt er een stormvloed aan tekst mijn gedachten binnendringen en ik pak snel mijn telefoon om de tekst te typen en de melodie al neuriënd op te nemen. Als ik klaar ben kijk ik naar de klok op mijn telefoon. 5:48 uur. Langzaam draait Lucy zich om.
‘Wat ben je allemaal aan het doen?’ vraagt ze slaperig.
‘Niets, slaap maar lekker verder,’ zeg ik en ik draai me ook om. Lucy zucht, wrijft door haar ogen en draait zich weer op haar zij.
De volgende ochtend bied ik mijn excuses aan Lucy aan. Ze accepteert ze, maar zegt me ook er niet van gediend te zijn om nogmaals zo behandeld te worden, wat ik volledig begrijp. Ik ga mijn best doen om me niet meer zo te gedragen. Toch merk ik de daaropvolgende dagen dat ik heel erg op mijn muziek gericht ben. Het is ongeveer het enige waar ik nog aan kan denken en de rest om me heen vergeet ik gewoon. Ik vergeet ook om Sasha iets te laten weten, ondanks dat ze me al twee keer een herinneringsberichtje gestuurd heeft. Tom heeft me gevraagd of er iets mis is, maar ik wil niet praten, ik wil alleen maar muziek maken en me voorbereiden. Uiteindelijk krijg ik van Sasha het volgende bericht.
Hoi Max. Jammer dat je niks van je laat horen. Waarom weet ik niet, maar je zult het wel te druk hebben of zo? Tom en ik hebben afgesproken morgen iets te gaan drinken, je bent uiteraard ook welkom. Ik hoop je nog even te zien. Gr. Sasha.
Ik reageer niet. Ik weet niet hoe en heb er gewoon geen zin in. Een aantal minuten later krijg ik weer een berichtje.
Max, ik weet dat je veel met je muziek bezig bent, maar Sasha zou het echt leuk vinden je nog eens te zien. Jullie zijn toch ook vrienden? Reageer alsjeblieft op haar bericht. Ik hoop wel dat je nog bijtrekt tegen de tijd dat we gaan, want als je je gedraagt zoals je dat nu doet, weet ik niet of ik wel mee wil. Stuur Sas een bericht!
Tom is overduidelijk geïrriteerd. Ik zucht. Ik ben ook geïrriteerd, omdat iedereen iets van me lijkt te willen, maar diep vanbinnen weet ik dat hij gelijk heeft. Ik heb alleen geen zin om gezellig te gaan zitten doen. Toch slaat de twijfel toe. Als ik niet helemaal zonder vrienden wil komen te zitten, zal ik toch iets moeten ondernemen. Ik besluit Sasha een berichtje terug te sturen.
Sas, sorry. Ik ben zo erg met mijn muziek bezig, ik kan en wil aan niets anders meer denken. Natuurlijk wil ik je ook graag nog even zien voordat ik vertrek. Ik ben er morgen ook. Gr. Max
Oké. Zie je morgen.
Dat is wel een erg kort antwoord. Dat ben ik niet van haar gewend. Plots schiet er een zin door mijn hoofd die mijn moeder me vroeger als kind wel duizenden keren verteld heeft. Behandel mensen zoals je zelf ook behandeld wilt worden, want ze zullen reageren op de manier waarop jij op hen reageert. Het zinnetje blijft door mijn gedachten spelen en ik word er een beetje gek van. Toch zit er wel iets van waarheid in als ik nu even aan dat berichtje van Sasha denk… Ik ben telkens kortaf geweest, nu is zij dat ook. Ook Tom heb ik een beetje van me afgeduwd, wat natuurlijk niet mijn bedoeling is. Dan heb ik nog die reactie op Lucy, waarvoor ik inmiddels wel mijn excuses aangeboden heb. Ik sla mijn ogen neer en schud met mijn hoofd. Wat doet die muziek toch allemaal met me?
Tom, het spijt me dat ik zo’n klootzak ben de laatste tijd, ik kan mijn hoofd gewoon niet bij andere dingen houden dan muziek. Dit is zo belangrijk voor me. Sorry. Ik heb Sasha gezegd dat ik morgen kom. Zie je dan!
Fijn. Ik begrijp je wel, maar je duwt iedereen van je weg op deze manier, dat wil je
niet. Je wilt niet na een half jaar thuiskomen en vervolgens niemand om je heen
hebben aan wie je kunt vertellen wat voor geweldige dingen je allemaal meegemaakt
hebt. Dat wil je echt niet, Max.
Ik weet het, nogmaals, het spijt me.
Ja, het is al goed. Ik kan wel wat hebben, maar die vrouwen zijn daar wat
gevoeliger voor, dus ben een beetje mild naar Sas toe. En naar Lucy uiteraard!
Ik doe mijn best, Tom. Zie je morgen!
Tot morgen, Max.
Morgen is vandaag. Over een uur heb ik afgesproken met Tom en Sasha in een eettentje in de buurt. We hebben besloten iets te eten.
Als het bijna tijd is, zeg ik Lucy gedag, aai ik Bounty en Luna over hun koppies en vertrek ik naar het centrum. Als ik binnenkom in het restaurant, zit Sasha al te wachten. Goh, wat vreemd om haar nu te zien. De laatste keer dat ik haar zag, was toen ze hartstikke dronken was en ik haar thuis afgezet heb. Het lijkt al weer zo lang geleden, terwijl het maar een paar weken zijn.
‘Hey Max!’ zegt ze zodra ze me binnen ziet komen en ze wuift naar me. Ik steek mijn hand op en loop naar haar toe. Sasha gaat staan en we omhelzen elkaar even kort.
‘Hoi Sas,’ zeg ik een beetje schuldbewust.
‘Wat fijn dat ik je toch nog even kan zien!’ zegt ze euforisch. Nu voel ik me nog rottiger om mijn gedrag van laatst. Ze is altijd zo hartelijk en ik ben zo vervelend geweest.
‘Sas, het spijt me dat ik zo bot reageerde op je berichtjes. Het spijt me echt.’ Ik hang ondertussen mijn jas op mijn stoel en neem plaats.
‘Ja, echt gezellig was je niet, maar ik begrijp het wel. Tom heeft me verteld dat je zo ontzettend veel met muziek bezig was. Dat je ook hem niet al te netjes behandelde. Dat deed me goed te horen.’ Ze knipoogt. ‘Wist ik tenminste dat het niet aan mij lag!’ Sasha lacht kort en ik glimlach.
‘Natuurlijk ligt het niet aan jou, ik was gewoon helemaal teruggetrokken in mijn eigen wereldje en ik wilde zo min mogelijk gestoord worden, maar ik besefte ook dat ik zo niet langer door kon gaan. Het is nooit mijn bedoeling geweest om mensen te kwetsen.’ Poeh, zo openhartig praat ik normaal niet over mijn gevoelens.
‘Het is al goed. Ik begrijp het wel, maar leuk was het niet. Maar goed, zand erover! Vandaag gaan we over leuke dingen praten, goed?’
‘Afgesproken.’ Precies op dat moment komt Tom binnenlopen en hij neemt ook plaats, nadat hij zijn jas over zijn stoel gehangen heeft.
‘Zo dame en heer, nu zijn we weer eens met zijn drietjes bij elkaar! Gezellig! Hebben jullie al besteld?’ Sasha en ik kijken Tom vragend aan.
‘We zijn net hier! Heb je soms honger?’ vraag ik.
‘Altijd!’ zegt Tom en hij wrijft over zijn buik. ‘Ik hoop wel dat het eten hier goed is. Ik ben hier nog nooit geweest.’
‘Ik wel, het eten smaakt prima,’ zegt Sasha en ze lacht.
‘Mooi!’ Tom knikt tevreden en steekt zijn hand op naar een serveerster om de menukaart te vragen.
Het is een hele gezellige avond. We hebben heel veel gelachen. Sasha deelde ons mede dat ze inmiddels een nieuwe baan had gevonden en dat ze daar volgende week gaat beginnen. Ik ben oprecht blij voor haar, want ze verdient een goede baan. Ze vertelt ook nog een en ander over het huis wat zij en haar man gekocht hebben. Tom heeft niet veel te melden, behalve dingen over het eten, die overigens best positief waren. Hij wil hier best nog eens terugkomen en dat zegt best wel iets voor zo’n chef-kok als Tom.
Ik vertel in een notendop over hoe de komende zes maanden er ongeveer uit gaan zien, al weet ik zelf natuurlijk nog niet eens hoe alles gaat verlopen. Sasha beloofd naar het concert te komen kijken als ik hier kom optreden. Daar kijk ik nu al naar uit.