‘Weet je zeker dat je die al ingepakt hebt?’ vraagt Lucy voor de derde keer.
‘Ja!’ antwoord ik geërgerd en ik gooi mijn koffer overhoop. ‘Ik weet het zeker!’
‘Rustig maar, je hoeft niet kwaad te worden!’ zegt Lucy een beetje nors.
‘Sorry.’ Ik laat me op de bedrand zakken en zucht diep. ‘Het is allemaal zo spannend. Het spijt me dat ik zo vervelend ben.’
‘Het geeft niet, maar je moet proberen het niet op mij te uiten, alsjeblieft. Ik dacht dat we dat al besproken hadden?’ Ik sla mijn ogen neer en haal diep adem. De laatste dagen gaat het een beetje minder goed tussen Lucy en mij, maar ik denk dat het door de spanning komt. Ik ben zo ontzettend opgetogen en tegelijkertijd zo enorm zenuwachtig voor wat er allemaal komen gaat. Ik heb me de afgelopen weken behoorlijk ingehouden, maar nu komt de spanning er gewoon uit. In het begin was het allemaal nog vrij ver weg, maar nu is het moment bijna daar. Ik ben blij dat Tom met me mee gaat, want helemaal alleen zie ik het niet zo zitten, als ik eerlijk moet zijn. Vanavond komt Tom al deze kant op en morgenvroeg vertrekken we al om vijf uur in de ochtend naar het vliegveld. Er is een taxi geregeld, dus we hoeven niet zelf te rijden of ons te laten afzetten.
‘Ah, hier is hij toch!’ Lucy zwaait met de reserve lader van mijn telefoon door de lucht. ‘Je had gelijk, je hebt hem ingepakt.’
‘Ik heb altijd gelijk,’ grap ik en ik pak de kabel uit Lucy’s hand.
‘Dank je, schat. Nogmaals, het spijt me.’
‘Ik snap het wel. Het is ook niet niks. Ik hoop echt dat je vind wat je zoekt en dat je er vooral van geniet.’
‘Dat hoop ik ook!’ Ik pak haar hand vast.
‘Beloof je me dat je goed voor jezelf zal zorgen als ik weg ben?’ Ik kijk haar diep in de ogen.
‘Dat beloof ik.’
‘En beloof je ook dat je me van tijd tot tijd met beide benen op de grond zet, als ik dreig op te stijgen en niet meer naar beneden wil komen?’
‘Beloofd.’ Lucy lacht.
‘En beloof je ook dat je me gaat missen?’
‘Dat is een ding dat zeker is, Max.’
‘Mooi, want ik ga jou ook heel, heel, heel, heel veel missen!’ Ik druk mezelf tegen haar warme, zachte lijf aan. Mijn hoofd rust tegen haar buik en ik hoor haar maag borrelen en vreemde geluidjes maken. ‘Ik ga je echt heel erg missen…’
Lucy legt haar hand op mijn hoofd een maakt kleine cirkeltjes met haar vingers door mijn haar.
De deurbel gaat. Ik til mijn hoofd op en Lucy zet een stap naar achteren.
‘Ik ga wel, ruim jij je koffer nu maar weer in,’ zegt Lucy en ze knikt naar de rotzooi die ik gemaakt heb.
‘Als het Tom is, stuur hem maar even naar boven, dan wijs ik hem de logeerkamer.’
‘Doe ik!’
Ik hoor de voordeur opengaan. Ik herken de stem. Lucy zegt Tom dat hij mag doorlopen naar boven.
‘Hey, Tom!’ roep ik als ik zijn voetstappen op de trap hoor.
‘En kerel? Nog aan het inpakken?’ Tom verschijnt in de deuropening en leunt tegen het kozijn.
‘Alweer aan het inpakken zal je bedoelen. Ik heb dat stomme koffer drie keer overhoopgehaald om mijn reserve lader te vinden, maar ik heb hem!’ Triomfantelijk houd ik het ding in de lucht en Tom lacht.
‘Ik hoop maar dat ik alles heb, anders heb ik toch een probleem,’ zegt Tom. Hij steekt zijn handen in zijn zakken en komt de kamer binnen.
‘Ach, het is niet zo dat we naar een onbewoond eiland vertrekken natuurlijk. Onderweg is ook een en ander te krijgen,’ zeg ik wijs.
‘Daar heb je wel gelijk in, Max.’
‘Weet ik, ik heb altijd gelijk,’ grap ik en Tom trekt een wenkbrauw op en kijkt me onderzoekend aan.
‘Ik kan me een keer herinneren…’ Hij wrijft over zijn kin. ‘Zegt de naam Traids je wat?’ Er verschijnt een geniepig lachje om Tom’s mond.
‘Ik wíst het! Ik wist gewoon dat je daar over ging beginnen!’ zeg ik terwijl ik hevig ‘nee’ schud. Tom lacht hardop.
‘Wat had je dan verwacht?’
‘Hoe moest ik nu weten dat hij op mannen viel?’
‘Kom op! Die vent zal de hele middag naar je te kijken! Hij kon zijn ogen niet van je af houden. Al helemaal niet toen jouw deel van de presentatie aan de beurt was. Telkens als je je omdraaide naar het digi-bord om iets aan te klikken zag je zijn ogen naar je achterste glijden.’ Ik werp een opgerolde bal van sokken naar Tom, die de bal behendig ontwijkt.
‘Hou toch op!’
‘Je wilde me niet geloven, toen ik zei dat hij je mee uit ging vragen. Je geloofde het gewoon niet. Je zei, en ik quote even: “die kerel valt op vrouwen, niet op mannen. Let maar op, hij stapt dadelijk op die blonde dame af. Ik heb altijd gelijk, Tom. Altijd.” Dat waren jouw woorden, niet de mijne.’
‘Ja, ja…’ Ik geef me gewonnen. Die kerel heeft me inderdaad mee uitgevraagd en ik wist niet hoe ik met die situatie om moest gaan. Het was de meest vreemde, onwaarschijnlijke, ongemakkelijke en onaangename vraag die ik ooit heb gekregen.
‘Gelukkig kwam mijn liefste collega me te hulp,’ zeg ik en Tom knikt.
‘Ja, zonder Sasha was je met hem meegegaan hè? Je durfde geen nee te zeggen. Ik zag het aan je.’
‘Ach hou toch op! Ik ga heus niet uit met een man! Ben maar niet bang.’
‘Oh, wat maakt mij het nou uit of je met mannen of vrouwen uitgaat? Ik vond het alleen erg amusant om te zien hoe je jezelf uit die situatie zou redden.’
‘Ja, nu weet ik het wel. Houd er maar over op!’
‘Waarover?’ vraagt Lucy nieuwsgierig als ze de kamer binnenkomt.
‘Oh ik herinnerde Max er net aan dat hij ooit bijna met een man is uitgegaan,’ zegt Tom plagend. Oh, ik gooi dadelijk iets anders dan een bol sokken naar zijn hoofd!
‘Wat?’ Lucy kijkt me verbaasd aan.
‘Nou Tom, nu maak je het wel een beetje bont.’
‘Nee hoor, het is toch zo?’ Tom lijkt het leuk te vinden om me dwars te zitten, maar weet niet dat ik Lucy dit nooit verteld heb. Ik schaam me ervoor.
‘Wat bedoel je?’ vraagt Lucy aan Tom en Tom vertelt haar het hele verhaal. Lucy komt niet meer bij van het lachen en ik sta met een rood hoofd mijn koffer opnieuw in te pakken, geërgerd dat Tom dit aan Lucy vertelt.
‘Nou Tom, bedankt voor dit verhaal, ik wist het niet. Waarom heb je mij dat nooit vertelt?’ vraagt Lucy terwijl ze naar me toe loopt. Ik haal mijn schouders op.
‘Ik schaamde me gewoon, oké! Een man kan zich ook schamen.’ Ik duw een stapeltje zakdoeken in het koffer. ‘Het leek met niet echt relevante informatie. Bovendien was ik het hele gedoe al jaren vergeten, totdat Tom het zojuist weer opbracht.’
Oké, dat is niet helemaal waar. Toen ik dat rare berichtje kreeg van die man die vroeg of ik naaktfoto’s wilde sturen, was Traids het eerste woord dat in me opkwam. Misschien was het die man van Traids die achter dat berichtje zat? Toch durfde ik Lucy het verhaal niet te vertellen.
‘Het geeft niet, schat, ik plaag je maar een beetje,’ zegt Lucy en ze geeft me een kus op mijn wang. ‘Hebben jullie zin in een kopje koffie en iets lekkers? Ik heb wafels gebakken.’
‘Oh, heerlijk!’ antwoord Tom en ik knik hevig ja.
‘Ik laat Tom even snel zijn kamer zien en dan komen we naar beneden. Ik heb genoeg van al het inpakken.’
‘Prima, tot zo.’ Lucy loopt naar beneden en Tom loopt achter me aan naar de logeerkamer.
‘Kijk eens aan, meneer. Dit is uw kamer voor vannacht.’ Ik gebaar dat hij naar binnen kan lopen.
‘Dank je, Max. Fijn dat ik hier vanavond al heen kon komen.’ Ik geef hem een klopje op zijn schouder. Tom zet zijn koffer naast het luchtbed dat op de grond ligt en loopt dan me mee naar beneden.
In de keuken drinken we een lekker kopje koffie en Lucy’s zelfgebakken wafels smaken heerlijk.
‘Die heb je goed gebakken, schat,’ zeg ik en ik steek een halve wafel in de lucht.
‘Ja, inderdaad,’ valt Tom me bij. ‘Ze zijn heerlijk! De lekkerste wafels die ik ooit gehad heb.’
Lucy glimlacht.
‘Zeg, Tom. Pas je wel goed op mijn mannetje?’ vraagt ze.
‘Natuurlijk.’
‘Let je erop dat hij geen gekke dingen gaat doen die hij anders ook niet zou doen?’ Lucy kijkt me geamuseerd en tegelijkertijd bezorgd aan.
‘Vertrouw erop dat als ik zeg dat ik op hem let, het helemaal in orde komt, mevrouw.’ Tom maakt een buiging en Lucy schiet in de lach.
‘Dank u, mijnheer.’ Lucy maakt een buiging terug.
‘Eh, ik kan heus wel voor mezelf zorgen hoor, pap en mam…’ spot ik en ik kijk ze om beurten boos aan.
‘Dat weet ik, lieverd, maar ik ken je langer dan vandaag. Ik weet dat je je nog wel eens kunt verliezen in sommige dingen en dan vind ik het een veilig idee dat je iemand bij je hebt die op je past.’
‘Ja, mama…’ Ik rol met mijn ogen en vervolgens moeten we alle drie tegelijk lachen.
Het is een gezellige avond en we lachen wat af met ons drietjes. Om half elf is het echter tijd om naar bed te gaan, aangezien we morgen weer vroeg uit de veren moeten.
Morgen is de eerste dag van de rest van mijn leven. Van mijn misschien wel artiesten leven. Misschien is dit wel een van de laatste dagen dat ik gewoon als Max door het leven kan. Wie weet…