Lucy
Ik typ snel een berichte en leg mijn telefoon weg en richt me weer op Chris.
‘Het was niets belangrijks.’ Ik lach naar hem en neem een hapje van mijn Italiaanse bol gezond.
‘Ik ben blij dat je bent gekomen. Ik wilde al zo lang naar dit tentje, maar ik vond het zo stom om er alleen te gaan zitten eten.’ Chris bijt in zijn tosti.
‘Nou, zo erg is dat toch niet? Maar bedankt dat je me mee hebt gevraagd. Ik voel me vereerd.’ Ik denk aan het berichtje dat ik aan Max gestuurd heb. Ben ik niet iets te kortaf geweest? Ik weet hoe zenuwachtig hij nu is. Tenminste, ik denk dat ik het weet. Telkens als we naar de pub gingen was hij zenuwachtig. Dit is vele male groter en belangrijker, dus hij zal zich niet helemaal op zijn gemak voelen, Max kennende.
‘Is er iets?’ vraagt Chris als hij mijn gezicht ziet.
‘O, eh. Nee. Ik zat even te denken aan dat berichtje van net. Het was Max.’
‘O, Max! Hoe heeft hij het daar?’ vraagt Chris en hij klinkt oprecht geïnteresseerd.
‘Wel goed, geloof ik. Hij moet nu zoiets optreden en stuurde dat hij zo enorm zenuwachtig was.’
‘Dat kan ik me wel voorstellen ja. Niets voor mij, zo’n massaal publiek. Alle ogen die op je gericht zijn. Ik vind die zevenentwintig paar ogen van de leerlingen al meer dan genoeg.’
Ik schiet in de lach.
‘Inderdaad. Dat vind ik ook.’
‘Ieder zijn ding zullen we maar zeggen?’
‘Ieder zijn ding.’ Daar proosten we op met onze appelsap en spa blauw. Het wordt een hele gezellige middag en uiteindelijk beland ik bij Chris thuis.
‘Wat een mooi appartement!’ zeg ik als ik binnen stap in de woonkamer.
‘Dank je.’
‘Het is echt prachtig! Als ik dit zo zie wil ik direct mijn huis opnieuw gaan inrichten. Geweldig.’ Chris lacht naar me.
‘Nou, wat houdt je tegen?’ vraagt hij vrolijk. Ik sla mijn ogen neer. Max. Max houdt me tegen. Hij vind het onzin om ons huis een beetje opnieuw aan te kleden. Het interesseert hem totaal niet hoe het eruit ziet.
‘Wat is er?’ vraagt Chris.
‘Max. Hij vind het onzin dat ik het huis een beetje anders in zou willen richten.’
‘Hoezo dat?’
‘Gewoon. Het interesseert hem niet echt hoe het huis eruit ziet.’
‘Wat een flauwe kul. Je moet er toch in leven? Dan wil je toch een huis wat leuk en gezellig is?’
‘Ach, het is niet zo dat we nog heel veel leuke en gezellige dingen samen deden de afgelopen tijd. De enige kamer die hij nog zag was zijn muziekkamer.’
Waarom heb ik dit zojuist allemaal aan Chris vertelt? Ik wil helemaal niet over Max klagen, maar de laatste tijd stoor ik me gewoon aan heel veel dingen.
‘Meen je dat nu echt? Heeft hij je zo verwaarloosd voor die muziek?’ Chris zet een stap dichterbij en ik ruik zijn aftershave. Het ruikt heel anders dan die van Max. Chris ruikt veel mannelijker.
‘Tja, ik denk dat ik af en toe op de tweede plaats stond. Dat is de reden waarom we zoveel ruzie hadden de laatste maanden.’ Chris gaat nog dichter bij me staan. Ik weet niet waar ik moet kijken. Ik weet wel dat mijn hart als een malle te keer gaat en dat ik plotseling iets voel wat ik al heel lang niet meer gevoeld heb.
‘Weet je Lucy?’ vraagt hij en hij legt zijn rechterhand op mijn wang. Ik kijk naar hem op. Zijn donkere ogen kijken me aan en het lijkt alsof er een pijl afgevuurd is op mijn hart. Een pijl van cupido. ‘Als jij de mijne zou zijn, kwam je altijd op de eerste plaats.’ Ik slik. Althans, dat probeer ik, maar het lukt niet. In mijn buik dansen duizenden vlinders. Ik voel zijn andere hand op mijn linkerwang en sluit mijn ogen en probeer weer terug op aarde te komen, maar het lukt niet. Nog voordat ik mijn ogen weer kan openen voel ik zijn warme lippen op de mijne. Zacht en warm. Langzaam duwt hij mijn mond open. Even zoen ik hem terug, maar trek dan snel terug.
‘Is er iets?’ vraagt Chris geschrokken. ‘Heb ik iets verkeerd gedaan? Het spijt me als ik te ver ben gegaan. Misschien wilde je wel helemaal niet dat…’
‘Nee,’ kap ik hem af. ‘Je hebt niets verkeerd gedaan.’ Ik richt mijn blik naar mijn voeten. ‘Het is alleen… Dit is alleen niet goed. Ik ben met Max… Ik…’
‘Sorry, het spijt met. Lucy, echt waar, maar je hebt geen idee hoe lang ik dit al wilde doen.’ Ik kijk hem verbaasd aan. Buiten die ene keer dat Max besloten had dat ik de perfecte vrouw voor hem was, heb ik nooit echt aandacht gekregen van mannen en dat vond ik prima. Toen Max verliefd op me werd, was ik helemaal ondersteboven. Zou het dat zijn? Ben ik gewoon gegaan voor de eerste de beste man die verliefd op me werd? Wat nu als er meer is? Ik schud met met hoofd. Nee, Max en ik hebben ons door een hoop ellende weten te werken, dat ga ik niet allemaal op het spel zetten. Ik wil onze relatie niet stukmaken.
‘Misschien kan ik maar beter gaan…’ zeg ik zacht. Ik durf Chris niet aan te kijken.
‘Lucy, het spijt me. Het spijt me echt.’ Chris kijkt me aan en ik zie dat hij het meent. ‘Zit het nog goed tussen ons? Ik hoop dat dit dingen niet veranderd? Ik bedoel, je bent echt leuk om mee om te gaan, een fijne collega en een gezellig sportmaatje. Heb ik dingen nu verknald?’ Chris kijkt me vragend aan. Zijn ogen zijn zo groot en donker, ik krijg bijna medelijden met hem, zoals hij me nu aankijkt. Alsof hij iets gedaan heeft wat nooit meer te vergeven is.
‘Het zit goed tussen ons.’ Ik knik een beetje verlegen. ‘Misschien moeten we gewoon vergeten dat dit gebeurd is?’
‘Ja, inderdaad.’ Chris kijkt een beetje ongemakkelijk om zich heen. ‘We moeten het vergeten. Het spijt me.’
‘Het is al goed.’ Ik glimlach even kort naar hem. ‘Ik denk dat ik maar naar huis ga. Ik heb nog een en ander te doen in huis,’ lieg ik.
‘Oké. Het zit zeker goed tussen ons?’ vraagt Chris nog eens met opgetrokken wenkbrauwen. Ik knik bevestigend en loop ondertussen naar de hal, waar ik mijn jas aantrek.
‘Ik zie je op school wel weer,’ zeg ik. ‘Bedankt voor de gezellige middag.’ Goh wat voelt dit allemaal ongemakkelijk.
‘Ja, jij ook.’ Chris maakt de voordeur voor me open. ‘Het spijt me echt, Lucy, echt waar.’
‘Maak je geen zorgen, Chris.’ Ik probeer zo ontspannen mogelijke te klinken, maar mijn hart gaat als een gek tekeer en ik ik voel me meer dan ongemakkelijk. ‘Fijne dag nog!’