‘Sasha is er!’ hoor ik Tom zeggen als hij de kleedkamer binnen komt stormen. Wil je haar even wat gaan zeggen? We kunnen namelijk niet iedereen backstage laten. Tenminste, dat lijkt me niet de bedoeling.’
‘Nee, inderdaad. Zeg haar maar dat ik er zo aankom.’
Tom knikt en haast zich de kleedkamer weer uit. Ik loop naar Lucy, ga achter haar staan en kijk haar via de spiegel aan.
‘Wat is er?’ vraag ik. Ze ziet er somber uit. Nee, niet somber. Gekweld.
‘Niet, ik ben geloof ik ook een beetje zenuwachtig.’ Ze lacht even naar me via de spiegel.
‘Jij hoeft toch niet zenuwachtig te zijn?’ zeg ik lachend. ‘Je hoeft alleen maar te gaan zitten en te kijken. Net zoals gisteren.’
‘Ja.’ Ze knikt, maar kijkt weg.
‘Zeg, als ik vanavond weer zo’n goede performance heb, dan verdien ik natuurlijk wel iets extra’s, of niet?’ zeg ik speels en ik zet mijn puppy-ogen op. Ik weet dat Lucy het niet kan weerstaan als ik zo kijk.
‘Eh, nou, ik eh… je weet wel…’ Ze laat een stilte vallen. ‘Het is de tijd van de maand.’
‘O,’ zeg ik teleurgesteld. ‘Oké. Misschien dan alleen een beetje friemelen?’ Ik kus haar in haar nek, maar ze loopt weg.
‘We kijken wel. Ik ga alvast naar de zaal goed? Ik zie je straks.’ Lucy draait zich om en loopt de deur uit. Verbaasd blijf ik achter.
‘Sas!’ zeg ik opgewonden als ik haar zie staan en spreidt mijn armen om haar te omhelzen.
‘Max! Wat goed om je te zien!’ zegt ze terwijl we elkaar een knuffel geven.
‘Insgelijks. Wat tof dat je komt kijken.’
‘Dat had ik toch beloofd!’
‘Ja, dat klopt.’ Ik lach en ben oprecht blij dat ze is gekomen.
‘Dit is mijn vriendin, Karin.’ Sasha stelt haar vriendin voor.
‘Hoi Karin, leuk dat je ook komt kijken.’
‘Jazeker, ik ben best wel een beetje een hele erge fan van The Sophisticated Frown,’ biecht Karin op. ‘Zeg, vertel eens, hoe zijn ze in het echt?’ Karin kijkt me nieuwsgierig aan.
‘Nou, het zijn me toch een stelletje eikels, niet normaal meer!’
Er valt een stilte en Karin kijkt me geschrokken aan. Verward kijkt Karin van mij naar Tom en weer terug. Sasha lijkt ook niet zo goed te weten wat ze met de situatie aan moet. Tom schiet in de lach.
‘Grapje!’ roep ik. Sasha en Karin kijken me opgelucht aan. ‘Nee, het zijn echt hele toffe gozers, echt waar. Ik ben echt blij dat ik ze ontmoet heb. Ze zijn heel aardig, hebben humor en geven me zelfs tips. Echt hele aardige gasten.’
‘Oh, gelukkig. Ik schrok al daarnet.’ Karin lacht zenuwachtig.
‘Sorry.’
‘Hoe is je reis tot nu toe verlopen? En je optredens?’ vraagt Sasha.
‘O echt geweldig! Dit is waar ik al mijn hele leven van droom. Dit is waar ik voor geboren ben. Dit is gewoon Max to the max!’ Het hele gezelschap moet lachen bij die laatste zin.
‘Ik ga mijn uiterste best doen om jullie vanavond te laten zien hoeveel ik om muziek geef en wat voor gevoel mij het geeft.’
‘Oké, daar houden we je aan!’ zegt Sasha en samen met haar vriendin knikken ze hevig.
‘Dat is goed.’
We staan een tijdje te praten, maar langzaamaan wordt het tijd om me te gaan voorbereiden voor de show.
‘Zeg, ik moet er vandoor. Ik moet nog even een concert voorbereiden, weet je wel,’ Ik knipoog naar Sasha die op haar beurt naar me lacht.
‘Ja, ja, we weten dat je je nu heel belangrijk voelt.’
‘Misschien zie ik jullie na de show nog? Kom anders morgen even aan. Ik ben de komende dagen toch thuis.’
‘Nee, dat kan helaas niet, ik moet morgen werken en ’s avonds heb ik een etentje met de baas van mijn man.’
‘Oh jammer. Nou ja, dan zie ik je misschien straks na de show nog en anders tot in september een keertje. Ik vind het erg leuk dat je bent gekomen en jij ook Karin.’
‘Heel veel succes, Max. Ik ben echt heel erg benieuwd.’
‘Dank je.’ Ik geef Sasha en Karin nog een knuffel en loop dan weer naar mijn kleedkamer. Tom loopt met me mee.
‘Zo, ik moet bijna op,’ zeg ik na een aantal minuten in mijn kleedkamer te hebben gezeten. Tom staat op en loopt naar me toe.
‘Max.’ Hij pakt mijn hoofd tussen haar handen. ‘Je kunt dit. Ik heb het vanmiddag gezien. Je bent hier goed in. Er is geen rede om zenuwachtig te zijn, want je hebt dit volledig onder controle.’ Tom kijkt me strak aan. Dit doet hij altijd voor ik op moet. Het werkt. ‘Ik ben zo ontzettend trots op je! Echt waar!’
‘Dank je, Tom. Dat betekend heel veel voor me.’
‘Nou, hup, ga die zaal plat spelen!’ zegt hij en loopt weg, op naar zijn eigen VIP-plek.
Vanavond wordt een speciale avond. Dit optreden draag ik namelijk op aan Lucy.