Hilde staat met open mond te kijken. Ik ook.
‘Wát? Ongelofelijk! Hoe krijgt hij het voor elkaar? Dit begint bijna eng te worden, Tan. Weet je dat?’ Ik schiet in de lach.
‘Ja… Bijna wel…’ bevestig ik terwijl ik naar de tekst kijk die op het strandje beneden ons is geschreven. Vanaf het punt waar we staan hebben we een prachtig uitzicht op een klein strandje. Ik ben hier nog nooit geweest. Ik wist niet dat het bestond. Pepe blijkbaar wel. Plotseling hoor ik iemand mijn naam roepen. Ik kijk om me heen.
‘Daar!’ Hilde wijst naar beneden. Aan de zijkant van het strandje staat iemand te zwaaien. Ik verscherp mijn blik. Het is Esteban!
‘Esteban?’ roep ik verbaasd.
‘Tanja! Hola! Quieres?’
‘Sí!’ roep ik terug! Natuurlijk wil ik! Ik kijk nogmaals naar de tekst op het strand.
Lieve Tanja,
Deze keer gaan we het écht doen:
Wil je met me trouwen?
Voor altijd de jouwe,
Pepe
Als ik naast me kijk staat Hilde plotseling te huilen.
‘Gaat het met je?’ vraag ik bezorgd.
‘Natuurlijk gaat het met me!’ zegt ze en ze duwt me lachend weg. ‘Dit is gewoon net een film, dat leven van jou! Een romantische komedie of zo. Pepe is onrealistisch perfect!’ Ik schiet wederom in de lach. Ze heeft wel een beetje gelijk. We zien elkaar misschien niet zo vaak als een gemiddeld stel, maar de tijd die we samen doorbrengen is altijd extra speciaal. Misschien is dat just wel het geheim van een goede relatie? Niet continu bij elkaar op de lip zitten? Ik weet het niet. Het zou kunnen. Ach, wat kan mij het ook schelen. Ik hou van hem en wil met hem oud worden, dus ja, ik wil met hem trouwen. Liever vandaag dan morgen.
‘Kom, laten we gaan,’ zeg ik nadat we een tijdje hebben staan kijken naar de tekst en we een paar foto’s hebben gemaakt. Ook een selfie natuurlijk, met de tekst op de achtergrond. Ik stuur hem door naar Pepe met een grote ja als antwoord. Ik krijg een lachende smiley terug.
We rijden terug naar huis.
‘Jij hebt echt een ongelofelijke vent aan de haak geslagen. Belachelijk gewoon!’ zegt Hilde hoofdschuddend.
‘Ja, sorry…’ zeg ik lachend.
‘Ach, als ik ook maar half zoveel geluk heb met Juan, ben ik blij. Ik hoop dat Emma snel zal wennen en dat alles weer een beetje rustig wordt, want man o man, wat was het een hectische tijd.’
‘Ja, ik hoop het ook,’ zeg ik gemeend.
Pepe zit op de bank als ik binnen kom lopen met de enorme kledinghoes. Ik weet dat hij me gehoord heeft, al doet hij net alsof dat niet zo is. Ik hang de hoes netjes over de bank.
‘Jij… Jij…’ Ik wijs naar hem en knijp mijn ogen een beetje samen. ‘Hoe heb je dit in godsnaam geregeld?’ zeg ik. Ik kan mijn lach niet meer inhouden. Pepe ook niet.
‘Ik heb zo mijn contacten hier in Spanje,’ zegt hij lachend. ‘En ik ken een paar plaatsen die niet veel mensen kennen.’
‘Dat is wel weer gebleken, ja.’ Ik ga bij Pepe op schoot zitten. ‘Dankjewel! Heel erg bedankt! En ja, ik wil met je trouwen! Zo snel mogelijk!’ zeg ik en ik geef hem een zoen. Hij zoent me terug. Even vergeet ik alles om me heen. Alles. Ook dat Kim in huis rondloopt.
‘Ow, sorry, ik kom zo wel terug,’ hoor ik haar zeggen en ze haast zich naar de keuken. Pepe en ik schieten in de lach.
Pepe glimlacht naar me en strijkt een pluk haar uit mijn gezicht. ‘Jij verdient het allerbeste. Die jurk staat je zó mooi. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem weg te doen.’
‘Maar goed ook! Je hebt me vandaag het gelukkigste mens op aarde gemaakt.’ Ik pak zijn hoofd tussen mijn handen en kijk hem aan.
‘Wacht maar,’ zegt Pepe en hij knipoogt.
‘Waarop? Hoezo? Waarom?’ Nu heeft hij mij nieuwsgierig gemaakt.
‘Tan… Je kent me nu toch wel? Ik zeg niets!’
‘Oh, maar dit is zo flauw!’ Pepe lacht en haalt zijn schouders op. ‘Alsjeblieft?’ Ik kijk hem smekend aan, wetend dat het echt geen zin heeft. Ik geef het op. ‘Oké dan, jij je zin,’ zeg ik gemaakt teleurgesteld en ik kruip van hem af.
‘Ho! Hier komen jij! We zijn nog niet klaar!’ Pepe trekt me weer naar hem toe en zoent me hevig. Vervolgens tilt hij me zomaar op. In de keuken komen we Kim tegen.
‘Oh god… Ik eh, ga wel even met de kinderen wandelen, ‘ zegt ze als ze ons giechelend voorbij ziet lopen. Pepe draagt me naar boven.
‘Dankjewel!’ roep ik naar haar. Pepe laat het bad vollopen. Ik hoor de voordeur dichtslaan en kijk uit het raam. Kim heeft Anna en Lucas in de wagen gezet en Pim gaat mee op zijn step. Mooi, ze zijn minstens een uur weg, dat weet ik zeker. Kim houdt van de buitenlucht en gaat minimaal een uur naar buiten als ze met de kinderen op pad gaat.
Als ik me omdraai heeft Pepe alleen zijn onderbroek nog aan.
‘Zo, tijd voor elkaar,’ zegt Pepe en hij trekt me tegen zich aan. Hij streelt met het puntje van zijn neus langs mijn nek. Ik krijg kippenvel en sluit mijn ogen. Zijn handen glijden over mijn rug. Zijn neus verplaatst zich naar mijn oor. Hij knabbelt aan mijn oorlel. Ik sidder. Niet van angst, maar van iets anders.
‘Ik wil je,’ zegt hij zacht in mijn oor. Ik glimlach naar hem. Pepe duwt me langzaam naar achteren tot ik met mijn kuiten het bed raak. Dan gooit hij me met een snelle beweging op het bed. Een klein gilletje ontsnapt uit mijn mond.
‘Zo zeg, je hebt er zin in,’ grap ik.
‘Als je dat maar weet,’ zegt Pepe, terwijl hij mijn kleding uittrekt. Als ik in mijn ondergoed op bed lig kijkt hij naar me.
‘Je bent prachtig,’ zegt hij.
‘Ja, vooral met die paarse strepen op mijn buik, best artistiek, vind je niet?’ Ik haat die dingen. Ik vind ze afgrijselijk. Pepe niet. Hij zegt dat het me meer vrouw maakt. Dat het laat zien dat ik kinderen gebaard heb. Dat mag dan wel zo zijn, maar ik vind ze evengoed lelijk. Ik kan nooit meer in een bikini op het strand liggen.
‘Ik hou van je zoals je bent,’ gaat Pepe verder en hij kust me op mijn buik. ‘Je bent perfect.’ Hij kust me onder mijn borst. ‘Je bent alles wat ik ooit had kunnen dromen.’ Hij kust mijn nek. Zijn hand glijdt naar mijn borst en hij speelt zacht met mijn tepel. ‘En nu,’ fluistert hij in mijn oor. ‘Nu wil ik dat je je helemaal overgeeft aan mij.’ Ik krijg de kans niet om te antwoorden, want hij duwt zijn mond op de mijne. Onze tongen dansen in het rond en zijn handen glijden over mijn lichaam.
‘Wat zeg je er van als we nog eens wat standjes proberen uit het boek? Het is al lang gelden dat we iets anders deden dan het standaard ritueel.’ Ik knik instemmend. Dit beloofd een stomende vrijpartij te worden.
We beginnen op bed. Daarna hebben we een pose uit het boek gevonden die we alleen maar op de grond kunnen uitvoeren. Vervolgens verplaatsen we ons naar het bad. Daarna op de bank in onze slaapkamer en uiteindelijk kom ik een paar seconden na Pepe klaar als we in elkaar verstrengeld liggen op bed.
‘Holy shit,’ zucht ik. ‘Dat was intens.’
‘En lang gelden…’ vult Pepe aan.
‘En lang geleden, inderdaad.’ Ik lach. ‘Waarom doen we dit niet vaker?’ vraag ik me hardop af.
‘Omdat er meestal kinderen in huis zijn,’ antwoord Pepe en hij knipoogt. ‘Stel je voor dat Pim ons in die laatste pose zou zien.’
‘Oh bah nee, daar wil ik niet aan denken! Zoiets hoort een kind niet te zien.’
‘Precies.’ Pepe kijkt me aan.’Misschien moeten we Kim vaker op pad sturen met de kinderen als ik ook thuis ben?’ Pepe trekt een wenkbrauw omhoog. Ik geef hem een stomp.
‘Het was te proberen,’ zegt hij.
‘Dat arme kind… Ze wist nu al niet hoe ze had had toen ze ons zag zoenen op de bank. Straks durft ze niet meer terug te komen.’
‘Kom op, alsof ze nog nooit mensen heeft zien zoenen.’
‘Dat vast wel, maar ze wist ook wel wat wij van plan waren en ik kan me best voorstellen dat ze zich nog heel erg ongemakkelijk voelt en niet goed weet wanneer ze thuis kan komen,’ zeg ik terwijl ik mijn ondergoed bij elkaar zoek.
‘Daar heb je wel een punt,’ geeft Pepe toe.
‘Ik zal haar wel een berichtje sturen,’ zeg ik uiteindelijk.
‘Zeg, wat zou je ervan zeggen als we over een paar weken al zouden trouwen?’ zegt Pepe plotseling.
‘Hè? Een paar weken?’ Ik kijk hem verward aan. ‘Wat bedoel je met een paar weken?’ Hij haalt zijn schouders op.
‘Ik zat eigenlijk te denken aan onze originele trouwdatum, acht juni.’
Ik ben nooit goed in hoofdrekenen geweest, maar ik weet wel dat het nog maar… even tellen… zeven weken duurt voor het acht juni is.
‘Zo snel?’ vraag ik verbaasd.
‘Waarom niet? De jurk heb je al!’
‘Ja. Maar de rest moet ook geregeld worden.’
‘Weet je? Als ik een ding geleerd heb in de showbizz is het wel dat alles te regelen is, zelfs een dag van te voren als het moet. Dus in zeven weken tijd moeten we heus wel een bruiloft kunnen regelen.’
‘Maar…’
‘Ja?’ Pepe kijkt me vragend aan. Er komt niets. Er is geen maar. Hij heeft gelijk. Waarom zouden we het niet kunnen? Het moeilijkste deel was de jurk regelen en die heb ik, dus ja, waarom niet? Ik kijk Pepe aan.
‘Oké, we doen het!’ zeg ik blij en ik spring in zijn armen. ‘We gaan acht juni trouwen!’ roep ik blij.
Nadat ik me opgefrist heb sta ik in de keuken om een appel te schillen.
’Hallo?’ Kim steekt heel voorzichtig haar hoofd om de hoek.
‘De kust is veilig,’ grap ik. Een beetje ongemakkelijk komt ze binnen. Anna en Lucas slapen nog, zie ik als ik in de wandelwagen kijk. Pim is bezig aan het laatste stukje van een ijsje.
‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘We hebben je in een ongemakkelijke situatie gebracht,’ geef ik toe.
‘Nee… Nou… Ja… Misschien,’ hakkelt Kim.
‘Het zal niet meer gebeuren, dat beloof ik.’ Ik leg een hand op mijn hart en steek de andere in de lucht. Kim lacht flauwtjes.
‘Ach, ik heb toch bijna vakantie,’ grapt ze. Ik schiet in de lach, maar in gedachten breekt er paniek uit. Ik was het helemaal vergeten!
‘Ja,’ zeg ik zo kalm mogelijk. ‘We zullen het bewaren voor dan.’ Ik knipoog naar haar. Kim lacht een beetje ongemakkelijk.
‘Op!’ zegt Pim, die gelukkig ons gesprek afbreekt.
‘Was het lekker?’ vraag ik. Hij knikt hevig. ‘Welke smaak had je?’
‘Banaan en Mango.’
‘Oh, dat is ook wel heel erg lekker! Had je mij er geen mee kunnen nemen?’ Pim kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Dan kijkt hij naar Kim en vervolgens weer naar mij.
‘Mama, dan is hij toch al lang gesmolten!’ zegt hij verontwaardigd. Ik moet lachen.
‘Ja, daar heb je gelijk in…’ zeg ik en ik aai hem over zijn hoofd. ‘Ga maar even lekker spelen,’ zeg ik tegen hem. ‘Papa komt zo en dan kunnen jullie even buiten spelen, goed?’ Pim knikt opgewekt en hij rent naar zijn treinbaan.
‘Hij was echt superlief,’ zegt Kim en ze knikt naar Pim. ‘Ik ga hem missen hoor, al is het maar voor even.’
‘Nou, geloof me, wij gaan jou ook heel erg missen. Vooral ik, denk ik…’ Kim schiet in de lach.
‘Je redt het wel. Je bent een goede moeder, dat weet ik.’
‘Ja, maar om de een of andere reden heerst er veel meer rust in huis sinds jij hier bent,’ zeg ik eerlijk.
‘Nou, ik voel me gevleid,’ zegt Kim een beetje verlegen. Ik glimlach naar haar.
‘Trouwens! Ik heb groot nieuws!’ zeg ik vrolijk. We hebben zojuist besloten dat we acht juni gaan trouwen!’
‘Oh, echt?’ Kim kijkt me met grote ogen aan. Ik knik. ‘Wat snel!’
‘Ja, maar dat komt goed!’ zeg ik vol vertrouwen.
Volgende –>