Ik glimlach. Pepe neemt me mee en we gaan onder de boog staan. Ik kijk heel snel nog even achter me en zie Hilde met Juan en Emma zitten. Iets verderop zit Charlotte. Vooraan zitten pap, mam en Sanne, die Pim op schoot heeft. Lucas en Anna zitten allebei in een wipper. Ik draai me om en richt me op de man voor ons. Hij is degene die ons gaat trouwen. Ik ben even vergeten hoe je dan ook alweer heet als je zoiets doet. Hij is iets buitengewoons geloof ik? De beste man heet Sergio, dat weet ik wel. Hij is een keer bij ons thuis geweest om een en ander door te nemen.
‘Lieve mensen. Welkom. Ik ben Sergio Castillo en ik ben buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand van deze gemeente.’
Zie je wel, iets met buitengewoons! Ik wist het.
‘Ik mag vandaag het huwelijk van Tanja en Pepe gaan sluiten.’ Hij kijkt ons beide even aan en glimlacht. ‘Ik heb een gesprek met hen gehad afgelopen week en dat was enorm gezellig. Ik heb beide gevraagd iets op papier te zetten en ik moet wel eerlijk zeggen dat de ene helft iets meer geschreven heeft dan de andere.’ Oeps, heb ik echt zoveel geschreven? Tja, als ik eenmaal bezig ben kan ik meestal niet meer stoppen.
‘Ze weten allebei niet van elkaar wat ze hebben geschreven. Het leuke bij dit echtpaar vind ik dat Pepe alles heeft geregeld voor deze bruiloft. Voor Tanja is deze dag dus een grote verrassing.’ Ik knik.
‘Nou, alles wat Tanja en Pepe hebben opgeschreven, heeft geleidt tot de tekst die jullie hier de komende ceremonie gaan horen.’ Ik hoor mensen zachtjes praten. ‘Goed, we gaan beginnen, dames en heren. Tanja en Pepe.’ Sergio recht zijn rug en begint. ‘O ja, even een mededeling voor alle ongetrouwde dames hier. Jullie zitten waarschijnlijk met smart te wachten op het moment dat jullie straks het boeket kunnen vangen, maar ik kan jullie vertellen, dat gaat niet gebeuren.’ De mensen schieten in de lach. ‘Tanja heeft er voor gekozen het boeket als aandenken van deze dag te willen bewaren. Dat dat even duidelijk moge zijn.’ Er wordt nog wat gegniffeld. Buitengewone Sergio doet het echt leuk. ‘Pepe, op een dag als deze voel je het gemis van je moeder. Je vader is je hele leven afwezig geweest, maar je moeder betekende alles voor je. Je vertelde me dat je graag had gewild dat ze Tanja had ontmoet en dat ze vandaag hier aanwezig zou zijn. Toch is ze hier bij ons. Ze is er vandaag bij, dat weet ik zeker. Ze zou willen dat je er een prachtige dag van zou maken en dus gaan we dat doen.’ Pepe knikt. Ik zie dat hij het er moeilijk mee heeft, maar dat hij ook weet dat zijn moeder inderdaad aanwezig is vandaag.
Sergio gaat verder met de rest van de ceremonie en maakt af en toe grapjes waar we allemaal om moet lachen.
‘Hoe kennen deze twee mensen elkaar eigenlijk? Vele van jullie weten het waarschijnlijk al, maar ik vond het zo’n mooi verhaal. Een mooi voorbeeld van liefde op het eerste gezicht.’ Sergio laat even een stilte vallen voordat hij doorgaat. ‘Tanja zat in een Spaans restaurantje ongegeneerd aan een stuk sparerib te kluiven, toen Pepe binnenkwam. Plompt liet ze haar spare-rib in de rode saus vallen, die vervolgens op haar shirt spatte. Ze wilde een servet pakken, maar stootte daarbij de rode wijn om die op tafel stond en sprong op om zo het drankje niet op haar kleding te krijgen. Hierbij struikelde ze en viel ze recht in Pepe’s armen. Dat was hun eerste ontmoeting, dames en heren. Ze is voor hem gevallen. Letterlijk. Is dat romantisch of is dat romantisch?’ De mensen achter ons lachen en klappen.
‘Pepe vertelde me, dat toen hij binnen kwam lopen, zijn aandacht direct naar Tanja getrokken werd. Ze zat daar zo heerlijk ongegeneerd spareribs te eten. Vanbinnen moest hij lachen, maar hij probeerde stoer te doen. Toen ze vervolgens heel klungelig haar glas omstootte en in zijn armen viel, wist hij het zeker. Tanja zou zijn vrouw worden. Hoe wist hij nog niet, maar hij wist dat het ging gebeuren. Nou dames en heren, zie hier het resultaat. Pepe had gelijk.’ Onze gasten beginnen spontaan te klappen en ik schiet in de lach. Sergio gaat verder met zijn verhaal.
‘Wat mij betreft kunnen we overgaan tot de huwelijksvoltrekking.’ Sergio kijkt even rond.
‘Mag ik de ringen?’ vraagt hij. Sanne loopt met Pim naar ons toe. Pim heeft een mooi doosje vast en geeft het aan Pepe. Hij vind buitengewone Sergio een beetje eng, geloof ik. Ik geef hem een kus en vertel hem dat hij het goed gedaan heeft. Sanne loopt samen met hem naar hun plekje.
Sergio leest het officiële gedeelte voor.
‘Jullie mogen elkaars hand vastpakken.’ We luisteren naar buitengewone Sergio en pakken elkaars hand. Wederom denk ik terug aan Spanje. Aan de keer dat Pepe die enorme snoepring om mijn vinger schoof.
Sergio geeft eerst Pepe de ring. Hij pakt mijn bibberende hand vast. George, de fotograaf, maakt foto’s. Voorzichtig schuift Pepe de ring over mijn vinger. Hij past! Thank god, mijn vingers zijn niet dikker geworden door al die chocolade die ik naar binnen heb gewerkt afgelopen week. Dat was namelijk de enige manier om mijn zenuwen te bedwingen.
Sergio geeft mij Pepe’s ring en ik schuif hem over Pepe’s vinger.
‘Pepe Reyes, neem jij aan tot je wettige echtgenoot Tanja Johanna Versparre en beloof je trouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt? Wat is daarop je antwoord?’ Mijn hart bonkt in mijn keel en ik kijk Pepe aan. Zijn ogen stralen. Hij is gelukkig ik zie het aan hem.
‘Ja, ik wil,’ zegt hij.
‘Tanja, neem jij aan tot je wettige echtgenoot Pepe Reyes en beloof je trouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt. Wat is daarop je antwoord?’
‘Ja, ja, ja!’ zeg ik enthousiast. Iedereen lacht.
‘Nou, ik geloof dat Tanja niet kan wachten,’ grapt Sergio. ‘Dan verklaar ik, als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand van deze gemeente, dat jullie vanaf nu als man en vrouw aan elkaar zijn verbonden. Pepe, je mag de bruid kussen.’
Pepe pakt mijn hoofd tussen zijn handen, kijkt me diep in mijn ogen en geeft me dan een zoen op mijn mond. Ik voel de vlinders fladderen door heel mijn lichaam. Na de kus kijkt hij me nogmaals diep in mijn ogen en lacht.
‘Jij bent het mooiste wat mij ooit is overkomen.’
‘Dan rest ons alleen nog het tekenen van de akte. Willen de getuigen even naar voren komen?’ Esteban en Sanne komen beide naar voren. Eerst tekenen Pepe en ik de akte en vervolgens zijn Esteban en Sanne aan de beurt.
‘Dames en heren, dat was het. Pepe en Tanja. Jullie zijn nu getrouwd. Jullie zorgen voor elkaar en hebben elkaar lief. Ook Pim, Anna en Lucas zijn onderdeel van dit huwelijk en voor hen zullen jullie ook zorgen en hen liefhebben. Het is aan mij, als buitengewoon ambtenaar, om jullie als eerste te feliciteren. Tanja en Pepe, gefeliciteerd!’ Sergio geeft ons een hand en lacht uitbundig. Wat een aardige man. Een betere buitengewone Sergio hadden we niet kunnen wensen. We bedanken hem en draaien ons om naar de mensen achter ons. George maakt foto’s en er wordt geklapt. De muziek begint te spelen en Pepe en ik kijken elkaar aan.
‘Kom, we gaan,’ zegt Pepe na een minuutje of twee. We lopen samen over de blauwe loper. Iedereen heeft een bellenblaas in zijn hand en blaast belletjes.
‘En nu?’ vraag ik.
‘We gaan nog een stukje met de koets,’ zegt Pepe. Ik zwaai naar alle mensen en dan verdwijnen we weer achter de grote rots waar we straks achter vandaan kwamen. Pepe helpt me instappen en als we zitten gaan de paarden er in een drafje vandoor. Ik zucht diep.
‘Het was prachtig! Werklijk prachtig!’ Ik geef hem een dikke kus op zijn wang en leg mijn hoofd even op zijn schouder. Ik voel me zó gelukkig dat het niet te beschrijven is. Heel even sluit ik mijn ogen en geniet van dit moment.
‘Wat gaan we nu doen?’ vraag ik als ik mijn hoofd weer van zijn schouders til.
‘We rijden een klein stukje door de stad en gaan dan naar de feestlocatie. Op dit moment wordt alles in gereedheid gebracht voor het diner en het feest.’