Ik vraag me af waar we heen gaan, maar besluit af te wachten. Vragen heeft geen zin, want Pepe zal niets verklappen.
‘Het was echt heel erg mooi, schat,’ zeg ik nogmaals. Pepe lacht en geeft me een kusje.
Na een paar minuten rijden komen we bij een groot, wit, plat gebouw.
‘Is dit het?’ vraag ik nieuwsgierig. Pepe knikt bevestigend. Ik kan weinig speciaals aan dit gebouw ontdekken, als ik heel eerlijk ben. Misschien is de zaal wel heel mooi? Pepe helpt me uit de koets en we lopen hand in hand naar binnen. Op de achtergrond hoor ik de paarden draven. Ik kijk achterom en zie dat de koets met paarden vertrekt.
‘Pepe maakt de deur open en leidt me door een lange gang. Als ik uit de gang kom blijf ik verbaasd staan kijken. Wat een prachtige tuin! Ik voel me net een prinses. Een mooie jurk, een koets en nu dit. De koningin is er niets bij!
Prachtige buxus-hagen in allerlei geometrisch vormen leiden een weg over het immens grote grasveld. In het midden van het grasveld bevindt zich een enorm terras waar een grote witte tent op staat. Voor de tent staan stoelen met tafels en hangtafels. In de tent is een dansvloer gemaakt zo te zien en ook dit is allemaal weer versierd met witte en blauwe decoratie. Wat mooi. Pepe heeft er echt werk van gemaakt, dat is duidelijk.
‘Ah, daar ben je weer!’ Mam pakt mijn arm vast en ik kijk op.
‘Ja, daar ben ik weer. Wat mooi dit allemaal!’ zeg ik terwijl ik maar niet uitgekeken raak.
‘Zeg dat wel. Die man van jou weet wel van aanpakken.’ Mam brabbelt wat over de ceremonie en de jurk en nog wat andere dingen, maar ik luister niet zo goed. Ik ben zo onder de indruk van alles. Ik loop met haar de trap af naar het terras. Pepe voegt zich bij me en zegt dat we even moeten wachten.
‘George maakt een paar foto’s en daarna mogen de gasten ons feliciteren.’ Ik knik.
Ik laat alles over me heenkomen. Ik laat foto’s maken, geef handjes aan vrienden, familie, kennissen en zelfs een paar mensen die ik niet ken.
‘Hey, daar heb je Vera! Ik ga haar even gedag zeggen!’ zeg ik en Pepe knikt.
‘Vera! Wat leuk dat je bent gekomen!’
‘Tanja! Gefeliciteerd! Je ziet er prachtig uit! Ja, ik ben een beetje later dan gepland, maar goed, ik ben er! Nogmaals bedankt voor de uitnodiging.’
‘Geen dank.’ Ik sta een tijdje met Vera te kletsen over van alles en nog wat. Daarna praat ik met familie en vrienden en dan is het zover. Het is etenstijd.
‘Dames en heren, mag ik even jullie aandacht?’ Ik kijk achterom. Pepe staat op een klein podium.
‘Als jullie allemaal plaats zouden willen nemen aan tafel, dan kunnen we het diner starten.’ Onze gasten gehoorzamen en nemen plaats aan de prachtig gedekte tafels. Obers lijken van alle kanten op te duiken met enorme grote, zilveren dienbladen met daarop prachtig opgemaakte borden. Wat een luxe! Ik kijk tevreden naar Pepe. Hij knipoogt naar me en gebaard dat ik ook plaats kan nemen aan tafel.
Het eten is werkelijk waar heerlijk en de gasten zijn stuk voor stuk lovend over het diner.
‘Tan, dit is echt heerlijk!’ zegt Sanne, die tegenover me zit.
‘Ja, echt heerlijk,’ beaamt mam. Pap heeft zijn mond vol en knikt instemmend.
‘Het smaakt super!’ zegt Kim. Ik kijk naar Pim, die samen met Emma aan een klein tafeltje frietjes zit te eten. Voor hen hoeft het allemaal niet zo luxe. Gewoon een bord met friet en mayo en dan zijn ze tevreden. Anna en Lucas hebben net gegeten. Kim had iets voorbereid en dat meegenomen heeft de tweeling al eten gegeven voordat wij hier arriveerde. Ze liggen nu tevreden in hun wippertje te slapen. Ik weet het, dat is niet goed, maar ze gaan nu toch naar huis en voor een uurtje kan het vast geen kwaad. Tevreden lach ik en ik ben dankbaar voor alles wat ik heb. Ik heb alle geliefden om me heen, ben zojuist getrouwd met een geweldige man en we hebben drie prachtige kinderen. Beter kan mijn leven niet worden.
‘Ik heb trouwens nog een verrassing voor je,’ zegt Pepe als hij zijn bestek neerlegt als teken dat hij klaar is.
‘Nog meer verrassingen? Ik weet niet hoeveel ik er nog aankan.. Maar vertel…’
‘Het is een verrassing… Je weet wel… dan zeg ik dus niks.’
‘Ah, zelfs nu we getrouwd zijn ben je niet om te praten?’
‘Nope.’ Pepe glimlacht zelfvoldaan.
‘Nou, dan zal ik maar afwachten,’ zeg ik en ik neem de laatste hap van dit heerlijke diner.
‘Zeg, ik ga zo maar eens richting huis, is dat goed?’ vraagt Kim als ze klaar is met eten. Ik knik.
‘Ja, het is ook al laat,’ zeg ik en werp een blik op Pepe’s horloge. Het is al halfnegen. ‘Normaal liggen de kids al lang in bed.’ Kim knikt bevestigend en staat op. Ik pak haar hand vast. ‘Dankjewel dat je dit wilt doen, Kim.’
‘Geen probleem, ik doe het graag. Ik wil dat je optimaal van deze dag kunt genieten.’
‘Dank je.’ Ik glimlach naar haar en roep Pim dan bij me.
‘Kom eens hier, grote kerel.’ Ik zet hem bij me op schoot. ‘Vond je het een leuke dag?’
‘Ja. Mama is heel mooi.’ Pim lacht.
‘Dankjewel. Jij ziet er ook heel erg mooi uit,’ zeg ik en hij kijkt trots naar zijn kleren. ‘Maar je bent altijd mijn mooie jongen,’ zeg ik en ik geef hem een kusje. ‘Je gaat nu met Anna, Lucas en Kim mee naar huis, want het is al héél lang bedtijd geweest.’
‘Maar ik ben niet moe!’ protesteert Pim en prompt komt er een gaap uit zijn mond. Ik zet grote ogen op. Pim schiet in de lach.
‘Ben jij niet moe?’ vraag ik op een overdreven toon. Pim giechelt.
‘Nee.’
‘Nou, ga toch maar met Kim mee, goed? Morgenvroeg zullen we verder praten, goed?’ Pim knikt en gaapt nog een keer. Hij is doodmoe, ik zie het aan hem.
‘Kom kerel,’ zegt Kim en ze pakt hem van me over. Je mag mij helpen met Anna en Lucas naar bed brengen, goed?’ Trots kijkt Pim op. Dat wil hij wel, want dat betekend dat hij zelf nog even niet naar bed hoeft, de kleine boef.
‘Ik zie jullie morgenvroeg. Geniet er nog van!’ zegt Kim tegen Pepe en mij.
Mam helpt met de tweeling in de taxi te laden en neemt afscheid. Gelukkig wonen we niet al te ver en over een kwartiertje zijn ze al thuis.
De avond valt en het begint schemerig te worden. De gasten druppelen langzaam de tent in en de band begint de eerste paar liedjes te spelen.
‘Het is zo cool dat de jongens van de band op onze bruiloft spelen,’ zeg ik terwijl ik ze bewonder.
‘Natuurlijk. Dat was het eerste wat ze aanboden toen ze hoorde dat er een bruiloft kwam.’ Pepe steekt zijn duim naar hen op. Mensen nemen steeds meer ruimte in op de dansvloer en de sfeer begint goed te komen. Het is echt leuk en gezellig.
Plotseling stopt de muziek. Pepe klimt het podium op en vraagt om stilte.
‘Tanja, deze is speciaal voor jou, wil je alsjeblieft even op het podium komen?’ Mam helpt me het podium op en als ik naast Pepe sta krijg ik kriebels als ik de noten hoor die de band speelt. Het is hetzelfde liedje als Pepe zong op het podium in Spanje. Ik voel een traan over mijn wang glijden.
‘Tanja, ik hou van je, voor altijd en eeuwig.’ Pepe begint te zingen. Ik beweeg mee op de muziek. De gasten hebben allemaal een kaars in de lucht gestoken. Waar ze die nu weer vandaag hebben? Vast iets dat Pepe geregeld heeft. Pepe’s prachtige stem glijdt mijn gehoorgang binnen en ik voel een en al geluk. Hij zingt voor me op onze trouwdag. Terwijl hij de zin ‘There’s nobody here, it’s just you and me,’ zingt, voel ik dat ook precies zo. Het voelt alsof alleen Pepe en ik hier staan. Twee verliefde mensen. Twee getrouwde mensen. Twee mensen uit twee totaal verschilden de werelden, maar samen één. Vandaag is mijn geluksdag.