Pepe haalt mijn koffer uit de taxi. De taxichauffeur heeft Pepe’s koffer eruit getild.
‘Mijn god, Tan. Dit koffer is echt zo ontzettend zwaar, heb je soms bakstenen meegenomen?’ Ik schiet in de lach. Bakstenen, mijn denk-aan-iets-anders-woordje.
‘Nee, ik heb geen bakstenen meegenomen. Gewoon genoeg kleding voor allerlei situaties,’ zeg ik zelfverzekerd.
‘Tan… je draagt god weet hoeveel kleding en je hebt snowboots aan. Die zitten dus niet in het koffer en nog weegt dat ding honderd kilo.’ Pepe schudt met zijn hoofd. ‘Je bent me er eentje,’
‘Jep, als je dat maar weet.’
Het inschepen aan boord van een cruiseschip is eigenlijk hetzelfde als op een luchthaven. We staan aan een balie en moeten onze bagage afgeven bij het inchecken. Pepe legt met moeite mijn koffer op de lopende band naast de balie.
Bij het controleren van het paspoort kijk ik een beetje zenuwachtig om me heen. Ik weet niet waarom. Het is altijd zo’n vreemd idee dat iemand mij uitvoerig bekijkt om te kijken of ik niet toevallig een crimineel ben. Alleen van dat idee al ga ik me dus altijd een beetje anders gedragen en daardoor ben ik weer bang dat ik ‘verdacht’ overkom en alsnog mee moet naar een of ander kamertje waar ik verhoord zal worden. En ik heb het zo warm. Dat zweet op mijn voorhoofd helpt ook niet om er onschuldig uit te zien.
‘Prima, alles is in orde,’ hoor ik de dame achter de balie zeggen. Ik zucht opgelucht.
‘Dit is uw cruise-card,’ legt ze ons uit. ‘Hiermee kunt u uw hut openen, het is uw identificatiebewijs aan boord en het dient als betaalmiddel. Alle kosten die u maakt tijdens de reis worden bijgeschreven op uw scheepsrekening, na vertoon van deze pas. De rekening betaald u de avond voordat u weer van boord gaat.’
‘Oké,’ zeg ik rustig. Dat is handig. Ik hoef helemaal geen geld bij me te dragen, alleen maar dat pasje. Wat een slimme uitvinding. Zo hoeft het personeel ook niet moeilijk te doen met valuta, wisselgeld en gasten die geen of te weinig geld bij zich hebben.
‘De avond voordat u weer aanmeert in de haven wordt uw bagage al opgehaald. Zorg ervoor dat u een setje kleding en belangrijke dingen bij de hand heeft.’
‘Doen we,’ zegt Pepe.
‘Heeft u nog vragen?’ vraagt de dame en ze kijkt ons om beurten aan. Pepe en ik knikken beiden van niet.
‘Dan wens ik u een prettige vaart,’ zegt ze vrolijk en ze glimlacht vriendelijk naar me.
‘Dank u,’ zeggen we tegelijk en we lopen verder. Samen met de andere gasten die mee op reis gaan, moeten we in een grote ruimte wachten tot we opgehaald worden. Er zitten met name oude mensen, maar toch zie ik ook een aantal jonge stellen en zelfs een hele groep mannen van pak hem beet ergens tussen de dertig en de veertig. Zouden ze van een voetbalvereniging of zo zijn? Ze dragen allemaal hetzelfde petje, maar ik kan niet lezen wat erop staat, daarvoor zitten ze net te ver weg. Naast ons zit een ouder echtpaar naar ons te kijken.
‘Huwelijksreis?’ vraagt de man nieuwsgierig en hij kijkt naar de ringen om onze vingers, die in elkaar verstrengeld zitten.
‘Ja, inderdaad,’ zeg ik vriendelijk.
‘Romantisch,’ zegt de man. ‘Dat heb je goed gedaan.’ Hij knikt naar Pepe. ‘Je moet die vrouwen goed verwennen.’
‘George, laat die twee met rust!’ snauwt zijn vrouw en ze geeft hem een tik op zijn been. ‘Vergeef me, mijn man is nogal nieuwsgierig,’ zegt ze verontschuldigend.
‘Geeft niet, hoor.’ Ik glimlach naar de vrouw.
‘Is dit uw eerste cruise?’ vraag ik om van onderwerp te veranderen.
‘O nee, kindje, nee. Dit is zeker niet onze eerste cruise. Eens even denken…’ Ze wrijft met haar vingers over haar kin. ‘Ik geloof dat dit onze negentiende keer is, of niet George?’ Ze kijkt haar man vragend aan en wrijft een van haar grijze krullen uit haar gezicht.
‘Dat heb je helemaal goed, schat. Dit is onze negentiende. Nog zes keer en we hebben groot feest!’ grapt George. Ik schiet in de lach.
‘Dus het is wel wat, een cruise?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Kindje,’ zegt de vrouw.
‘Zeg maar Tanja en dit is Pepe.’ We schudden elkaars handen.
‘Dit is dus George en ik ben Rita. Leuk jullie te ontmoeten.’
‘Insgelijks.’
‘Goed Tanja, Pepe. Een cruise is echt de mooiste versie van een vakantie, echt waar! Jullie zullen het vast wel ervaren komende week.’ De rimpeltjes om haar wangen krullen met de vorm van haar mond mee als ze lacht.
‘Ik ben benieuwd. We hebben er in elk geval heel veel zin in,’ zeg ik vrolijk.
Rita’s blik glijdt over mijn kleding.
‘Zeg, Tanja. Heb jij het niet ongelofelijk warm met al die kleding aan?’
‘Ja, behoorlijk, maar het paste niet in mijn koffer.’
Rita schiet in de lach.
‘Sorry, ik lach je natuurlijk niet uit. Ik moest alleen denken aan mijn zus, die was precies zo.’
‘O,’
‘Ze is vorige zomer overleden.’
‘O, Rita, wat erg. Het spijt me!’
‘Waarom? Jij had er toch niets mee te maken?’ Rita knipoogt naar me.
We zitten een tijdje te praten met George en Rita. Ze zijn echt al de hele wereld over gereisd met allerlei verschillende cruiseschepen. Leuk om te horen. Ik krijg er zelfs inspiratie van voor een nieuw verhaal, bedenk ik me als ik luister naar de verhalen die ze om beurten vertellen.
Er komt iemand van het personeel de ruimte binnen en deelt de gasten op in groepen. We zitten toevallig in de groep bij George en Rita. Per groep worden we geroepen en mogen we aan boord gaan. Ik vind het best wel spannend. Ik weet niet waarom. Aan boord gaan van een vliegtuig is toch iets anders dan aan boord gaan van zo’n enorm schip. Dit is veel luxer en relaxter. Of zou dat komen omdat we deze keer ruim op tijd hier waren ik normaal gesproken altijd op het nippertje op het vliegveld arriveer, met het risico dat ik mijn vlucht mis?
‘Dames en heren, welkom aan boord van Oasis of the North, een cruiseschip voorzien van luxe en comfort. U bevindt zich momenteel in het Atrium van het schip. Dit is te vergelijken met een lobby bij een hotel, alleen vele malen groter. Voor de gasten die voor het eerst een cruise gaan beleven, uw krijgt via een omroep bericht te horen wanneer u naar uw hut kunt. Tot die tijd nodigen wij u uit om het schip te verkennen, of misschien wilt u liever iets eten of drinken in ons buffetrestaurant. Het personeel van Oasis of the North zal deze hele reis hun uiterste best doen het u zo goed mogelijk naar uw zin te maken en te zorgen voor een onvergetelijke vakantie aan boord van dit schip. U heeft als het goed is al een plattegrond van het schip gekregen om u een beetje wegwijs te maken op dit enorme cruiseschip. Mocht u vragen hebben, dan kunt u zich melden aan de balie rechts van mij. Dan rest mij alleen nog u allen een heerlijke vakantie te wensen. Geniet ervan!’ De jongeman maakt een korte buiging en neemt plaats achter de desk bij een soort receptie. De groep waar we bij zijn ingedeeld begint langzaam uit elkaar te lopen. Ik kijk Pepe vragend aan.
‘Wat gaan we doen?’
‘Zullen we het schip maar eens gaan verkennen?’
‘Ja, dat lijkt me leuk!’ zeg ik euforisch. Ik ben zo blij. Het is zo speciaal allemaal.
‘Kom, we beginnen boven,’ zegt Pepe en hij pak mijn hand vast. We besluiten, gewoon omdat het kan, de lift te nemen en niet de trap. We moeten relaxen en hoeven ons niet moe te maken.
‘Wat een luxe zeg.’ Ik kijk mijn ogen uit terwijl de glazen lift langzaam omhoog beweegt.
‘Ja,’ zegt Pepe rustig.
‘Ja, ja, ik weet het, jij bent al heel wat luxe gewend, maar ik niet! Voor mij is dit echt magisch.’ Ik sla mijn handen voor mijn mond als ik links van me een fontein zie.
‘Kijk nou! Kijk daar nou!’ zeg ik en ik trek aan Pepe’s arm. ‘Een fontein, midden in het schip.’ Met open mond staar ik naar de fontein, die elke vijf seconden van kleur veranderd. Krijg nou wat. Zoiets heb ik nog nooit gezien op een schip. Oké, ik ben nog nooit op een schip geweest, maar ik verwachtte het niet, water ín een schip. Dit is wel heel bijzonder. Ik pak mijn mobiel en maak een foto. Prachtig.
Als we bij de bovenste verdieping komen, stappen we uit de lift. Ik geloof mijn ogen niet. Echt niet. Ik denk dat ik droom. Het moet wel. Hoe is dit toch allemaal mogelijk?
Op het bovenste dek is een enorm groot, overdekt zwembad te vinden, met bubbelbad, en zonneweide met gras. Gras! Waarschijnlijk nep gras, maar toch. En er is een glijbaan. Een paarse glijbaan kronkelt hoog boven ons in de lucht en eindigt in het zwembad. Dit is niet te geloven.
‘Gaat het met je?’ vraagt Pepe. Hij kijkt me lachend aan.
‘Zie je dit?’ Ik trek aan zijn arm en wijs naar het zwembad.
‘Ja, ja, ik zie het. Gaaf he?’
‘Gaaf? Dit is het meest geweldige wat ik ooit gezien heb! Er ligt zelfs gras.’ Pepe lacht om mijn reactie. ‘Dit is zoveel malen beter dan een vliegvakantie!’ zeg ik.
‘Klopt. Ook zoveel malen duurder,’ zegt Pepe nuchter.
‘Ja, ik wil ook niet weten wat deze huwelijksreis gekoste heeft. Ik wil het gewoon niet weten,’ zeg ik met mijn handen zwaaiend.
‘Ik was ook niet van plan het je te vertellen,’ zegt Pepe en hij knipoogt. ‘Zal ik die jas van je maar overnemen?’ vraagt hij en hij knikt naar mijn jas, die ik in de lift uit heb gedaan, want ik ging bijna dood van de hitte. Het is hier op het schip eigenlijk best wel aangenaam. Warm zelfs, met al deze kleding aan, maar goed, dit is ook meer en buiten-outfit, niet echt een cruise-outfit. Ik overhandig Pepe mijn jas en blijf me echt verbazen over alles wat ik op dit schip tegenkom. Het is gewoon niet te beschrijven. Onwerkelijk. Het lijkt wel een droom. Zouden Rita en George dit ook nog speciaal vinden, of is het voor hen al heel normaal om dit allemaal te zien? Dat kan toch haast niet? Zoiets als dit kan toch nooit normaal worden?
‘Ik stuur mam even een een berichtje,’ zeg ik en ik pak mijn telefoon. Ik stuur de foto van de fontein mee.
Mam, kijk nu! Dit is toch niet te geloven? Een fontein op een boot! Water ín een boot! Hoe gek maken ze het wel niet? O het is hier echt prachtig. Zo overweldigend allemaal. We zijn nu op ontdekkingstocht op het schip. Straks wordt er omgeroepen dat we naar onze hut mogen. Ik ben benieuwd hoe die eruit zien. Hoe is het met de kids? Alles goed daar? Doe je ze heel veel groetjes? We bellen morgenavond even, is dat goed? Dikke kus!
Terwijl ik het typte, was ik ineens even verbaasd. Ik had helemaal niet meer aan de kinderen gedacht! Ik was ze vergeten! O, wat erg! Ik vergeet ze nu al en ik ben nog maar een halve dag van huis!
Ik verstuur het berichtje en zie, net voordat ik de app wil afsluiten dat mam online komt. Ze leest het bericht. Ze is aan het typen.
Prachtig Tanja! Ongelofelijk gewoon! Hier is alles goed. Kinderen vermaken zich prima. Pim heeft net met opa in de tuin gewerkt. Kim is het eten aan het maken en ik heb Anne en Lucas net in bed gelegd. Ze waren doodmoe. Heel veel groetjes van iedereen hier en geniet ervan! X mam