Pepe laat zich in de bank zakken.
‘Goed, nu vertel me nog eens rustig wat er allemaal gebeurd is, want ik begreep er niets van net.’
‘Jij ging met George naar beneden om onze hut te laten zien. Ik wilde naar de balustrade lopen om van het uitzicht te genieten, maar lette niet op en toen rende Tim in volle vaart tegen me op en viel op de grond. Ik heb hem naar de EHBO gebracht. Zijn enkel was niet gebroken, maar moest toch in het gips. Daarna wilde ik hem naar zijn hut brengen en kwamen we erachter dat we in de zelfde hal verbleven. Toen hij hoorde welk hutnummer wij hadden, vroeg hij of het de bruidssuite was en ik bevestigde dat. Ik vroeg of hij de hut wilde zien, want hij verwachtte totaal iets anders en toen raakte we aan de praat. Weet je dat zijn vriendin is aangereden door een dronken vrachtwagenchauffeur en dat ze bijna opslag dood was? Dat is zeven maanden geleden gebeurd. Twee dagen voordat ze jarig was. Twee dagen voordat Tim haar ten huwelijk wilde vragen.’
Pepe knippert even met zijn ogen.
‘Wow, dat is heftig.’
‘Ja. Ik had het zo met hem te doen. Ik had helemaal niet in de gaten dat het zo laat was.’
‘Het geeft niet, maar in het vervolg zou ik graag weten waar je heen gaat. Je had me kunnen bellen. Ik heb je wel tien keer gebeld.’
‘Ja?’ Ik kijk verbaasd op.’ ‘Ik weet eerlijk gezegd niet eens waar mijn telefoon is.’ Ik kijk om me heen. Waar heb ik dat ding gelaten. Ik denk diep na, sta op en loop naar de badkamer.
‘Ah, zie je! Hij stond op stil en lag in de badkamer.’
‘Hm. Oké. Zou je hem wel bij je willen houden in het vervolg?’
‘Natuurlijk schat. Het spijt me echt.’
‘Nee, het geeft niet, maar ik begon me langzaam zorgen te maken toen we Rita alleen aantroffen op het bovenste dek. Ze heeft George ervan langsgegeven! Die oude tante kan er wat van zeg. Maar George kan er ook wat van. Dit was geloof ik de eerste keer dat ik twee oudere mensen heb zien ruziën. Gelukkig hebben ze het vrij snel weer goed gemaakt.’
Ik moet een beetje lachen. Ik zie al voor me hoe Rita tegen George tekeer gaat en hoe George daar op reageert.
‘Zeg schat, heb jij zin om vanavond in dat restaurant wat je zo mooi vond uitzien te eten? Dan reserveer ik alvast een tafeltje.’
‘Echt? Ja graag!’
‘Mooi.’ Pepe pakt zijn telefoon uit zijn broeken belt naar het restaurant. Binnen twee minuten is alles geregeld. Tafel acht hebben we, zo blijkt.
‘Wat gaan we de rest van de dag doen? We komen pas vanavond na het eten aan in de haven.’
‘Waar heb je zin in?’ Pepe kijkt me vragend aan. Tja, waar heb ik zin in? Ik denk even na.
‘Ik weet wel iets, maar ik weet eigenlijk niet of je met me mee zou willen?’
‘Wat dan?’
‘Rita bracht me op het idee. Het lijkt me heerlijk om een massage te krijgen.’
‘Dan gaan we dat regelen. We gaan er een spa-middagje van maken.’ Pepe knikt enthousiast naar me. Meent hij dat nu? Wil hij mee? Wat leuk! Dat had ik eerlijk gezegd niet van hem verwacht.
‘Kom, we gaan kijken of ze nog plaats hebben.’ Pepe staat op en pakt mijn hand vast. Samen lopen we naar het wellness-dek. Althans, ik heb het omgedoopt tot wellness-dek.
De hele middag liggen we heerlijk te ontspannen. We krijgen beide een hot-stone massage van een uur en we zitten nog een tijdje in de sauna. Dat was voor mij dan weer nieuw. Ik ga nooit naar een sauna, aangezien ik niet per se de behoefte voel om in m’n nakie tussen wildvreemde andere naakten mensen te gaan zitten. Gelukkig mogen we hier onze badkleding aanhouden. Het was even wennen die sauna, maar uiteindelijk was het wel fijn. Pepe was duidelijk verbaasd toen ik zei dat dit mijn eerste keer in de sauna was en ik was op mijn beurt verbaasd dat Pepe een periode gehad heeft dat hij wekelijks in de sauna te vinden was. Naakt.
Zo zie je maar weer, ik ontdek elke keer weer iets nieuws aan die leuke man van mij. Man. Het klinkt zo raar. Ik ben er nog steeds niet aan gewend. Mijn man… Hoe blij ik ook ben dat hij mijn man is, het klinkt zo serieus, zo oud… Ben ik oud? Ik ben de dertig natuurlijk al ruim voorbij. Ben je dan al oud? Nee toch? Tachtig! Dan ben je oud.
‘Wat kijk je moeilijk?’ Pepe kijkt me vragend aan.
‘O, ik was aan het denken.’
‘Waarover?’
‘Nou, wanneer je oud bent?’
‘Wanneer je oud bent?’
‘Ja. Ben ik bijvoorbeeld al oud?’
‘Jij? Oud?’ Pepe schiet in de lach.
‘Ja?’
‘Nee, schat, je bent niet oud.’
‘Maar wanneer ben ik dan wel oud?’
‘Eh, geen idee. Als je honderd bent.’
‘Dat ga ik niet redden vrees ik.’
‘Waarom niet?’
‘Hallo! Weet je wel hoe oud honderd is? Ik ben daar niet fit genoeg voor!’
‘Ik ga honderd worden!’ Pepe klinkt vastberaden.
‘Nou, veel succes,’ grap ik. Pepe plukt tussen mijn haren.
‘Alhoewel… Misschien moet ik terugkomen op mijn antwoord dat je niet oud bent. Ik heb namelijk zojuist een grijze haar gevonden!’
‘Nee!’
‘Jawel hoor!’
‘Je liegt!’
‘Moet ik hem eruit trekken?’
‘Ja!’ Ik heb het woord amper uitgesproken en de haar is eruit. ‘Au!’
‘Hij moest er toch uit?’ Pepe lacht gemeen en ik geef hem een por in zijn zij.
‘Shit. Een grijze haar!’ Ik kijk Pepe paniekerig aan.
‘Ja, dat zei ik al…’
‘Dat is een grijze haar, Pepe! Een grijze haar!’
‘Ja, nog steeds ja.’
‘Grijs!’ Vol afschuw kijk ik naar de grijze haar in mijn hand. ‘Iew!’ Ik trek mijn bovenlip op. Pepe lijkt het allemaal erg amusant te vinden. Wacht maar totdat hij zijn eerste grijze haar krijgt. Ik ga het in de Spaanse krant plaatsen!
Het restaurant waar we gaan eten is erg chique, dus ik ben blij dat ik mijn little black dress mee heb genomen. Pepe heeft een nette pantalon aan en een witte blouse. Hij ziet er onwerkelijk lekker uit in deze kleding.
‘Schiet je een beetje op, schat?’ Pepe klopt op de badkamerdeur.
‘Ja, ja. Ik kom al!’ Ik zwaai de deur open en loop als een echte chique dame naar de woonkamer.
‘Fietfiew!’ Pepe bekijkt me van top tot teen. ‘Deze jurk heb ik nog nooit gezien!’
‘Dat klopt. Hij is nieuw. Speciaal voor de cruise gekocht.’
‘Goede keus.’ Pepe loopt een rondje om me heen en kust me in mijn nek. ‘Maar vanavond moet hij uit…’ Ik grinnik.
‘Dat zien we dan wel,’ plaag ik hem en ik pak mijn mini handtasje. Hoe heet dat ook alweer? Een kluts of zoiets. O, daar komt natuurlijk dat spreekwoord vandaan: De kluts kwijt. Dan ben je gewoon je handtas kwijt. Ja, best logisch toch?
Pepe besteld oesters. Ik heb nog nooit in mij leven oesters gegeten. Het idee alleen al brengt me aan het kokhalzen.
‘Kom, probeer het eens.’ Pepe duwt een schelp onder mijn neus. Ik trek een vies gezicht en bedankt hem voor zijn aanbod.
‘Je weet toch wat oesters voor een effect hebben?’ Pepe trekt in een snelle beweging zijn wenkbrauwen twee keer achter elkaar op.
‘Ah, dus je bent bang dat je vanavond anders niets krijgt?’ Ik knijp mijn ogen een beetje samen en lach. ‘Geen zorgen schat. Ik heb geen oesters nodig.’ Pepe glimlacht breed en slurpt het glibberige ding zelf op. Gadver.
Ik was bang dat het diner erg stijfjes zou zijn in zo’n chique restaurant, maar het valt me honderd procent mee. Er hangt een ontspannen sfeer. Het grote verschil met andere restaurants is dat de mensen hier allemaal fatsoenlijk gekleed zijn.
De hele avond verheug ik me al op dit moment. Het toetje! Pepe zei dat ze een heel speciaal toetje hadden in dit restaurant.
‘Ik ben wel benieuwd,’ zeg ik als ik om me heen kijk om te zien of mijn toetje al deze kant op komt.
‘Heb nou eens geduld.’
‘Je weet toch dat ik dat niet heb?’
‘Ja…’ Pepe lacht en heeft pretlichtjes in zijn ogen.
‘Je hebt iets geregeld, is het niet? Ik zie het aan je ogen! Je bent iets van plan!’
Pepe’s glimlach wordt nog breder en hij haalt zijn schouders op.
‘Misschien.’
‘Ah, jij…’ Ik krijg de kans niet om mijn zin af te maken, want er verschijnt plotseling een groep mannen aan de tafel. Allemaal netjes gekleed in een driedelig pak met een rode stropdas. Ik kijk geschrokken naar Pepe en dan weer naar de mannen. Twee van heb hebben een gitaar omhangen. De rest staat kaarsrecht met hun handen achter hun rug en kijken strak vooruit.
Net al ik wil vragen een Pepe wat er aan de hand is begint de dikste van het clubje op zijn gitaar te spelen.
Terwijl ik verrast naar de mannen kijk voegt Pepe zich plotseling bij hen. Ik kijk hem verbaasd aan. De andere man met het gitaar zet ook in en de vier instrumentloze mannen beginnen een hummend geluid te maken. Pepe haalt adem en begint te zingen.
Inmiddels hebben alle gasten in het restaurant zich naar ons gedraaid en kijken geamuseerd toe. Ik heb een hoofd zo rood als een bavianenkont en weet me geen houding te geven. Ik hou van verrassingen, maar eigenlijk ook niet. En dit is zo openbaar… Ik weet helemaal niet hoe ik moet reageren. Thank god dat hij me niet ten huwelijk kan vragen in het bijzijn van al deze mensen.
‘Oh baby I fell
Under your spell
In the crowd I saw only you,
Only you
You are so beautiful,
So beautiful
I’m so glad you’re with me
Cause you’re everything I’ll be
Without you I don’t stand a chance
With you I want to dance
Until the night becomes the day
Cause all I really want to say
Is… you are beautiful,
Beautiful in every single way’
Shit. Ik kan het niet tegenhouden. Tranen druppelen langzaam over mijn wangen naar beneden. Waarom doet hij dat toch elke keer? Hij kan me zo diep raken met zijn muziek. De woorden, de melodie, de liefde waarmee hij het zingt. Ik vóel het gewoon.
Als Pepe en de rest van de mannen klaar zijn met zingen wordt er geklapt. Ik kijk verlegen om me heen.
‘Dat is nou echte liefde!’ roept een man aan de andere kant van het restaurant, waarop er met een duidelijk ‘Ja’ geantwoord wordt door de rest van de gasten. De mannen in pak lopen langzaam weg en nog voordat ik iets kan zeggen komt er een ober aan met een grote zilveren schaal in zijn handen. Het is een taart , maar dat is niet alles. Er staat een soort vuurwerkfontein op de taart. Mensen klappen als de ober langskomt. Uiteindelijk zet hij het kunstwerk op onze tafel neer en knikt beleefd. Ik kijk als in een trance naar het uitspattende vuurwerk op de taart. Het is betoverend, bijna hypnotiserend. Als dan eindelijk het vuurwerk met een sisser afloopt, haalt de ober de fontein voorzichtig uit de taart en wenst ons smakelijk eten. Ik kijk naar Pepe die een scheve lach om zijn mond heeft staan.
‘O jij!’ Ik wijs naar hem, maar weet verder niets te zeggen. Ik ben overdonderd. Hoe flikt hij het toch telkens weer om dit soort dingen voor elkaar te krijgen? Hoe? Ik ben toch de hele tijd bij hem geweest? Ik schud mijn hoofd en moet vervolgens lachen. Wat maakt het uit hoe.
‘Dankjewel, schat. Ik hou van je.’
‘Ik ook ook van jou, maar dat was geloof ik wel duidelijk?’ Pepe knipoogt en ik schiet in de lach.
‘Zullen we dan maar?’ Ik knik naar de taart. ‘Tast toe.’ Pepe gebaard dat ik als eerste een hapje mag proeven. Heerlijk. Buitengewoon heerlijk.