Het einde van onze huwelijksreis nadert en we hebben we genoten van geweldige uitzichten. De Fjorden waren zo mooi, het is niet te beschrijven. We zijn nog een avondje op stap geweest, maar ik mocht van Pepe niet meer naar het casino. Dat vond ik zo flauw! We hebben ook nog een drankje gedronken met Rita en George, dat was echt geweldig. Het is een prachtig stel. Ze kunnen zo op elkaar zitten te vitten, maar ondertussen zijn ze zo verliefd als twee tieners.
Vandaag spenderen we de hele dag op de boot, want we varen in één keer door terug naar huis. Pepe kreeg vanmorgen een berichtje van mam dat ze best wel blij was dat we bijna thuis waren, want het was toch wel heftig met drie kleine kinderen.
‘Zeg, we moeten pap en mam eigenlijk een keer mee uiteten nemen, als dank voor de oppasservice in deze vakantie. Dat is het minste wat we kunnen doen,’ zeg ik tegen Pepe.
‘Ja inderdaad. Dat is een goed idee, uiteten.’ Pepe pakt zijn telefoon en begint meteen te typen. Ik weet al wat hij aan het doen is. Hij regelt een etentje voor ons allemaal. Ik moet stiekem glimlachen en vind het fijn dat hij direct dingen aanpakt. Ik ben wat dat betreft een treuzelkont. Ik stel altijd alles veel te lang uit.
‘Geregeld.’ Pepe steekt voldaan zijn telefoon weer in zijn broekzak.
‘Vind je het oké als ik Tim nog even gedag ga zeggen? Ik weet niet of ik hem nog zie.’
‘Is goed, maar heb je de koffers al klaar? Die komen ze binnen nu en een half uurtje halen.’
‘Ja, alles staat klaar. De kleding die ik morgen aan doe heb ik eruit gelaten.’
‘Goed, dan is dat klaar. Doe Tim de groeten van me.’
‘Doe ik!’zeg ik en ik verlaat de hut. Ik klop aan bij Tims hut. Geen gehoor. Ik klop nogmaals. Niets.
‘Tim?’ roep ik voorzichtig. ‘Jens?’ Nog steeds niets. Er zal toch niks gebeurd zijn?
‘Zeg, wat moet dat?’ hoor ik plotseling iemand zeggen. Geschrokken draai ik me om, maar als ik zie wie daar aan komt gelopen haal ik opgelucht adem.
‘Tim!’ zeg ik blij. Ik loop naar hem toe en omhels hem, maar ik schop per ongeluk een van zijn krukken onder hem vandaan.
‘Zeg, wil je soms mijn andere been ook in het gips hebben?’ vraagt hij plagerig.
‘Sorry!’ zeg ik giechelend. Tim lacht ook.
‘Je kon me wel gemist hebben, zo omhels je me!’
‘Ik dacht dat er iets was gebeurd toen niemand de deur opendeed.’
‘Tja, dat kan ook niet als er niemand is, hè?’ Tim knipoogt naar me. Ik rol met mijn ogen. Tim knikt dat we verder kunnen lopen.
‘Hoe voel je je?’
‘Kiplekker!’
‘Serieus Tim!’
‘Oké, oké. Het gaat wel.’ Tim haalt zijn schouders op. ‘De rust die ik genomen heb heeft me goed gedaan, maar ik ben nog een beetje wankel.’
‘Waar was je als ik vragen mag?’ Ik kijk Tim vragend aan.
‘Een eindje wandelen. Of ja, strompelen, kan ik beter zeggen.’ Hij geeft me een vriendschappelijke duw tegen mijn schouder. ‘Ik had al zoveel gelegen de afgelopen dagen, ik moest even de hut uit en een frisse neus halen.’
‘Ja, dat begrijp ik wel.’ Het is even stil als Tim de deur van zijn hut openmaakt.
‘Jammer dat deze cruise al bijna voorbij is, vind je niet?’ vraag ik terwijl hij zijn krukken tegen de muur zet en zichzelf op het bed laat vallen.
‘Ja, inderdaad. Ondanks dat ik eigenlijk niets heb kunnen doen van waar ik voor kwam, ben ik blij dat ik gekomen ben. Anders had ik een heel speciaal iemand nooit ontmoet.’ Hij knipoogt. ‘Al ben ik wel blij dat ik morgen weer in mijn eigen bed kan slapen, hoor.’ Ik lach.
‘Ik ook. En ik ben blij als ik de kinderen weer zie. Hoe erg ze soms ook het bloed onder mijn nagels vandaan kunnen halen, ik mis ze echt enorm.’
‘Dat geloof ik goed,’ zegt Tim en hij knikt bevestigend. Zouden zijn vriendin en hij ook plannen gehad hebben voor kinderen? Ik besluit het niet te vragen. Ik wil geen ongemakkelijk gesprek beginnen.
‘Hoe zit het eigenlijk met Stefan? En met Jens?‘ vraag ik.
‘Stefan wordt direct aan de politie overgedragen zodra we aan land komen. Er loopt een aanklacht tegen hem voor geweldpleging. Verder heeft Jens niets tegen die beveiliger gezegd over wat de daadwerkelijke aanleiding was tot de situatie. Hij wilde mij de keus geven om aangifte te doen.’ Tim haalt zijn schouders op. ‘Ik weet niet echt wat ik daar mee moet doen,’ zegt hij afwezig.
‘Wil je niet dat ze gestraft worden voor hun daden?’ vraag ik geschrokken.
‘Weet je?’ Tim kijkt me aan. ‘Ik krijg mijn vriendin er niet meer mee terug. Ze is weg. Jens heeft al zeven maanden lang geleden en werd door Stefan gedwongen om over alles te zwijgen. De enige persoon die ik iets kwalijk neem is dan ook Stefan.’
‘Dan geef je hem toch aan!’ reageer ik venijnig. Tim snuift en schudt met zijn hoofd.
‘Je kent Stefan niet. Die doet alles om zijn eigen hachje te redden en zal Jens erbij lappen.’ Tim staart naar het plafond. Ik geloof mijn oren niet. Gaat hij niets doen? Helemaal niets?
‘Maar…’
‘Luister… Ik weet het nog niet. Ik moet erover nadenken en dat doe ik als ik thuis ben.’
‘Goed,’ zeg ik en ik steek mij handen in de lucht. ‘Jij bent de baas.’ Er valt een ongemakkelijke stilte.
‘Zeg, als het je leuk lijkt en je bent een keer in de buurt, mag je best eens een keer op bezoek komen,’ zeg ik om de stilte te doorbreken.
‘Oh, dat zou echt leuk zijn!’ Tim heeft een grote glimlach om zijn mond staan.
‘Nou, dan is dat bij deze afgesproken!’
‘Deal!’ Tim houdt zijn hand omhoog en ik geef hem een high-five.
‘Deal!’ Er valt weer een stilte en ik kijk om me heen. Eigenlijk is dit een belachelijk klein hutje… Wij hebben een villa vergeleken bij dit. Plotseling krijg ik een idee.
‘Tim…’ Ik kijk Tim met samengeknepen ogen aan.
‘O jee… Ik ken je nog niet lang genoeg om te weten welke blik precies wat betekent, maar ik geloof dat dit betekent dat je iets in je hoofd gehaald hebt…’
‘Daar heb je helemaal gelijk in.’
‘Moet ik bang worden?’ plaagt Tim.
‘Nee hoor. Wacht, ik ben zo terug!’ Nog voordat Tim kan antwoorden ren ik de hut uit, ga mijn eigen hut binnen en vraag of Pepe akkoord gaat. Hij aarzelt even, maar vind het uiteindelijk goed.
‘Dankjewel schat, het wordt vast gezellig!’ Ik druk een kus op zijn wang en sprint terug naar Tim.
‘Geregeld!’ zeg ik trots en ik glimlach breed.
‘Wat is geregeld?’ vraagt hij.
‘Jij mag vanavond, samen met Jens in onze hut slapen. Ik voel me nog steeds schuldig over je been en aangezien jij net zo’n pechvogel bent als ik weet ik niet hoe groot de kans is dat jij ooit in een hut zoals de onze zult slapen, dus bij deze mijn aanbod.’ Tim kijkt me met grote ogen aan.
‘Serieus?’ Zijn mond blijft open hangen.
‘Serieuzer kan niet! Ze hebben vanmorgen onze bedden verschoont, dus dat is lekker fris’ zeg ik blij.
‘Ja, hier ook…’ zegt Tim.
‘Nou, mooi toch! Let’s do this!’ zeg ik enthousiast.
‘Ehh… Oké dan…’ zegt Tim en dan komt er ook bij hem een glimlach om zijn mond. ‘Vet!’
‘We hebben al onze spullen toch al ingepakt, dus we hoeven niets te verslepen. De koffers komen ze zometeen al halen, dus daar hoeven jullie ook niets mee te doen.’
‘Je bent geweldig, Tanja! Echt waar, ik meen het. Ik ben blij dat ik jou heb leren kennen!’
‘Idem.’
‘Jens gaat helemaal uit zijn dak, dat weet ik zeker! Hij heeft het nooit zo breed en is alles behalve luxe gewend. Toen hij van coach hoorde dat we deze trip gingen maken heeft het hem een week gekost om het te bevatten.’
‘Nou, doe ik ook nog eens iets goeds!’ Ik knipoog.
‘Wanneer wil je wisselen?’
‘Zullen we afspreken dat zodat Jens er is jullie even aankomen? Dan doen we dan de grote wisseltruc.’
‘Prima.’
‘Nou, dan zie ik jullie straks, oké?’
‘Tot straks!’ Tim steekt zijn hand op als ik wegloop. Zo, heb ik dat toch mooi geregeld. Ik ben trots op mezelf. Het voelt goed om iets goeds voor iemand anders te doen, merk ik op. Ik moet het vaker doen!
De koffers zijn twee uur geleden opgehaald. Met een smoes ben ik nog even naar een winkeltje geweest om een cadeautje te kopen voor Pepe. Ik heb gezegd dat ik nog even foto’s wilde maken. Pepe moest in de hut blijven om de koffers af te geven en een handtekening te zetten als bewijs dat ze zijn opgehaald. Dat was voor mij dus een perfect momentje om er even tussenuit te glippen.
Nu zijn Pepe en ik klaar voor de hut-wissel, maar Tim en Jens hebben zich nog niet gemeld.
‘Zouden ze nog lang wegblijven?’ vraagt Pepe.
‘Geen idee,’ zeg ik en ik haal mijn schouders op.
‘Ik ben blij dat we deze reis gemaakt hebben,’ zegt Pepe, terwijl hij naar buiten kijkt. ‘Het was prachtig.’
‘Inderdaad. Het was af en toe een beetje koud, vooral als je zonder kleren in de sneeuw staat,’ zeg ik lachend.
‘Ja, inderdaad, dat ook!’ Ik lach. ‘Maar het was echt geweldig.’
‘Klopt.’
‘Al ben ik echt blij dat we morgenmiddag de kinderen weer zullen zien. Ik mis ze zo ontzettend veel!’ De deurbel gaat en ik sta op van de bank.
‘Hey!’ zeg ik als Tim en Jens voor de deur staan. Tim komt binnen, gevolgd door Jens, die met open mond om zich heen kijkt.
‘What the fuck?’ zegt hij en hij staat helemaal perplex. ‘Dit is geen hut! Dit is een villa! Dit is verdorie belachelijk!’ We schieten allemaal in de lach.
‘Nou, heb jij even geluk,’ zeg ik. ‘Jullie mogen de rest van jullie verblijf hier in deze belachelijke hut blijven.’
‘Dit kan echt niet! Dit is niet normaal!’ zegt Jens terwijl hij langzaam door de ruimte beweegt en om zich heen kijkt. ‘Ik geloof het niet! Dit kan niet! Dit kan echt niet!’
Behalve dan dat het niet kan, kan Jens niet zoveel meer zeggen op het moment dus ik richt me tot Tim.
‘Goed, je weet waar alles is, dus ik zou zeggen, geniet ervan!’
‘Komt goed. Dankjewel!’ zegt Tim en hij schudt mij hand. ‘En jij ook bedankt, Pepe! Je hebt een geweldige vrouw, wees er zuinig op!’
‘Zeker, dat doe ik!’ Plotseling voel ik twee armen om me heen.
‘Ik ken je niet en ik weet niet of ik je ooit nog ga zien, maar dankjewel! Je hebt geen idee wat dit voor mij betekend!’ Jens duwt me bijna plat.
‘Graag gedaan, hoor. Geniet ervan.’ Ik wurm me los en lach even naar hem. Zie ik dat nu goed? Heeft hij een beetje vochtige ogen?
We nemen afscheid en Tim en ik spreken af dat we elkaar even een berichtje sturen zodra we thuis zijn. Tenminste, als ik snel een nieuwe telefoon vind. De kans dat we elkaar nog zien bij het afschepen is niet zo heel groot, aangezien er veel mensen in een keer van boord gaan.
‘Hou je taai!’ roept Tim, net voordat ik de deur uit ga.
‘Jij ook! Tot ziens!’ Met een tevreden gevoel trek ik de deur achter me dicht.