Als ik de B&B binnenkom ruikt het er heerlijk. Koken kan Noor in elk geval nog altijd goed.
‘Hey, daar ben je!’ zegt Noor als ze me binnen ziet komen.
‘Daar ben ik,’ zeg ik lachend. ‘Wat ruikt dat heerlijk!’ Ik loop naar het fornuis om te kijken wat ze gekookt heeft.
‘Oh, niets bijzonders,’ zegt ze en ze wuift met haar hand. ‘Couscous met varkensreepjes, limoen, erwten, en kruidenkaas.’
‘Nou, dat klinkt anders best bijzonder, zeg ik terwijl ik nogmaals de heerlijke geur opsnuif. ‘Ik heb nog nooit couscous gehad.’
‘Meen je dat?’ Noor kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik knik bevestigend. ‘Nou, laten we dan maar gaan eten.’ Noor pakt twee borden en zet ze op het aanrecht neer. ‘Zullen we hier opscheppen en buiten eten?’
‘Ja, is goed.’ Ik pak mijn bord en scherp de kleine korreltjes op mijn bord. Noor volgt en we lopen naar buiten.
‘Hebben we toch nog een momentje samen,’ zegt Noor en ze neemt een hap van haar eten.
‘Ja…’ zeg ik een beetje ongemakkelijk. Al lijkt Noor ook niet helemaal op haar gemak te zijn. Er hangt een vreemde spanning in de lucht.
‘Dus je hebt een leuke dag gehad met Gino?’ vraagt Noor uiteindelijk.
Mijn blik blijft op mijn bord gericht en ik voel dat ik een kleur krijg. Maar goed dat ze niet weet wat we uitgespookt hebben.
‘Ja,’ zeg ik kort.
‘Ja?’ Noor legt haar vork neer en kijkt me aan. Ik moet wel opkijken, want ik wil weten wat voor blik er in haar ogen staat.
‘Ja…’ zeg ik twijfelachtig. ‘Hoezo?’
Noor zucht. ‘Luister, je bent een volwassen vrouw en je mag doen wat je wil, maar toen je laatst in dat shirt van Gino binnenkwam, had ik het meteen moeten zeggen.’
Confuus kijk ik Noor aan. Waar heeft ze het over? ‘Hoe bedoel je? Wat had je moeten zeggen?’
Noor gaat verzitten en kijkt langs me heen de verte in. ‘Gino. Je moet een beetje oppassen met hem.’
‘Oppassen? Waarvoor?’ Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk Noor vragend aan. ‘Wat is er dan met hem?’
‘Ik ken hem natuurlijk al een tijdje en hij is echt heel erg aardig, maar sinds mensen jou met hem gezien hebben hoor ik een beetje rare verhalen.’ Noor neemt een hap van haar eten. Duidelijk om tijd te rekken, maar dat trek ik niet op dit moment.
‘Wat bedoel je met rare verhalen?’ Ik laat mijn vork naast mijn bord liggen en kijk haar strak aan. Noor kauwt op haar gemak. ‘Kom op Noor, zeg het nu!’ Noor slikt haar eten door en neemt eerst nog een slok wijn. Kom nou zeg! Praat!
‘Nou…’ Noor kijkt me aan en begint te praten. ‘Blijkbaar heeft Gino een verleden dat niet zo heel rooskleurig is…’
Ik slik enigszins moeizaam en blijf Noor strak aankijken. ’Hoe bedoel je?’ Mijn hart is sneller gaan kloppen en ik merk dat er zich een vreemd gevoel in mijn maag nestelt. Eten lukt niet meer.
‘Kijk, ik ken hem als een lieve en behulpzame buurman en ik weet ook echt niet of de verhalen die rondgaan waar zijn, maar misschien moet je een beetje voorzichtig zijn…’
‘Wat is er dan? Wat heeft hij gedaan?’ Ongeduldig hef ik mijn handen.
‘Ik heb gehoord dat hij in het verleden meisjes heeft geronseld voor een vriend van hem en die meisjes zijn in de prostitutie beland.’
‘Wát?’ Ik sta verbaasd op en kijk Noor met grote ogen aan.
‘Rustig! Ik weet niet of het waar is, maar ik vond dat ik je moest waarschuwen. Ik weet niet hoe close jullie zijn, maar jullie lijken het goed met elkaar te kunnen vinden. Niet dat ik denk dat je vreemd zou gaan, dat zou je Tristan nooit aandoen, dat weet ik, maar…’
‘Ik heb seks gehad met Gino en zet een punt achter mijn relatie met Tristan.’ Noor kijkt me met openvallen mond aan. ‘Ik heb het Tristan al verteld, maar hij wilde er niets van weten. Gino heeft er niets mee te maken, mocht je je dat afvragen, maar hij is toevallig wel een van de weinige personen waarbij ik me op mijn gemak voel en waar ik mezelf kan zijn. Ik wilde…’
‘Wàt zeg je allemaal?’ onderbreekt Noor me. Ze schudt met haar hoofd en knippert met haar ogen. ‘Wat is er met Tristan en jou gebeurd dan? Waarom gaan jullie uit elkaar?’
Ik zucht diep als ik weer ga zitten en neem een grote slok wijn.
‘Ik ben hier niet alleen gekomen om Giulia en jou te helpen… Ik was op zoek naar een excuus om een tijdje bij Tristan weg te zijn.’
‘Maar waarom dan?’ Noor kijkt me niet-begrijpend aan. ‘Jullie zijn al zo lang samen.’
‘Ja precies! We zijn al zo lang samen en de laatste tijd voel ik me een soort van verstikt in onze relatie. Ik voel me mezelf niet meer. Ik heb het idee dat ik aan het wegkwijnen ben in iemand anders zijn leven.’ Noors blik is veranderd. ‘Ik loop al maanden met het idee om er een punt achter te zetten, maar ik blijf het uitstellen. Ik blijf mezelf ook afvragen of dat wel de juiste oplossing is.
‘Maar…’ Noor denkt na. ‘Waarom heb je me niet eerder iets verteld?’
‘Je zat in Italië, was druk bezig met je B&B en blijkbaar met kinderen.’ Het klinkt gemener dan ik bedoel. ‘Sorry, zo bedoel ik het niet, maar je was niet echt in de buurt zeg maar…’
Noor slaat haar ogen neer en zucht. ‘Ja, het spijt me. Ik snap het wel. Zoiets vertel je niet via de telefoon.’ Ik knik.
‘Nou, toen jij me dus vroeg om een ontwerp te maken voor de B&B leek me dat een perfecte gelegenheid om even weg te zijn van huis en na te denken. Ik wilde nadenken over mezelf en mijn relatie met Tristan. Ik moest gewoon even weg uit de sleur.’
‘En toen kwam Gino?’ Noor kijkt me met samengeknepen ogen aan.
‘Nee! Zo ging het niet!’ zeg ik verdedigend. ‘Gino had er niets mee te maken in het begin.’
‘In het begin?’
‘Ik bedoel…’ Ik zucht en probeer alles rustig op een rijtje te zetten. ‘Ik was niet op zoek naar iemand anders, maar…’
‘Maar je belandde per ongeluk in zijn bed of wat?’ zegt Noor een tikkeltje verwijtend.
‘Nee! Zo ging het niet!’ Geïrriteerd loop ik van de tafel weg en ijsbeer ik heen en weer op het terras. ‘Hij is…’ Wat is hij? Ik denk na. ‘Hij weet precies…’ Ik denk nog meer na en schrik van mijn eigen constatering. Zou hij echt…
‘Wat? Hij is wat?’ Noor kijkt me doordringend aan. ‘Lief? Doet alles voor je? Zegt precies wat je wilt horen?’
Nu Noor het zo zegt voelt het ineens heel vreemd. ‘Ja…’ zeg ik zacht. In mijn hoofd draaien er honderden wieltjes om te proberen te begrijpen wat er gaande is. Zou hij echt proberen mij… Nee! Zo is Gino niet! Toch?
Ik kijk Noor met grote ogen aan. ‘Denk je echt dat…’ Ik maak mijn zin niet af.
Noor zucht gelijktijdig met mij. ‘Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Ik vertel je alleen wat ik gehoord heb…’ Noor haalt haar schouders op en neemt nog een slok wijn. Ik volg haar voorbeeld en drink mijn glas in één teug leeg. Gino zou toch niet tegen mij liegen? Geschrokken kijk ik Noor aan.
‘Wat is er?’ vraagt Noor als ze mijn blik ziet. Ik sla mijn hand voor mijn ogen en maak een klagend, zuchtend geluid.
‘Nee! Ik ben zó dom geweest…’ zeg ik nadat ik mijn hand weer laat zakken. ‘Zó, zó, zó dom!’
‘Hoezo? Wat is er? Wat heb je gedaan?’ Noor kijkt me afwachtend aan.
‘Hoe kon ik zo stom zijn? Hoe kon ik erin zijn getrapt? Waarom ben ik zo naïef geweest? Oh, wat ben ik een idioot! Wat zal Tristan wel niet zeggen als hij dit hoort. Waar ben ik toch mee bezig?’ Tranen prikken achter mijn ogen, maar ik houdt me groot. Ik ben een dwaas. Een ongelofelijke dwaas.
‘Kat, je maakt me bang! Wat is er?’ Noor kijkt me paniekerig aan.
Teneergeslagen ga ik weer op het bankje aan de tafel zitten. ‘Toen we vanmiddag in de dierentuin waren,’ begin ik zacht. ‘Vroeg Gino of hij foto’s van me mocht maken.’
‘Oké,’ zegt Noor. ‘En wat zei je?’
‘Ik zei ja.’ Ik slik en zie de beelden weer opkomen. Ik, midden tussen de bomen, mijn borst open en bloot en daarna mijn hele lijf.
‘Oké, maar dat is niet zo heel erg toch? Je staat wel vaker op foto’s. Bovendien ben je een mooie meid.’ Noor klinkt een beetje opgelucht, maar ze weet nog niet wat ik haar nu ga zeggen.
‘Het waren naaktfoto’s…’ Ik durf haar niet aan te kijken.
‘Wát?’ Noor springt op en houdt haar handen voor haar mond. ‘Naaktfoto’s?’ roept ze uit.
‘Ssst! Dadelijk hoort iemand het!’ Ik maak een sussend gebaar. Noor gaat weer zitten.
‘Meen je dat?’ Twee grote ogen kijken me aan. Ik knik. ‘Maar je was toch in de dierentuin?’ Een denkrimpel vormt zich in Noors voorhoofd.
‘Ja…’
‘Daar kun je toch niet…’ Noors ogen worden wederom groot en met open mond kijkt ze me aan. ‘Heb je naaktfoto’s laten maken in de dierentuin?’
Wederom knik ik, zonder iets te zeggen.
‘Wat… hoe… waarom…’ Noor komt niet uit haar woorden.
‘Gino wist een afgelegen plekje in de dierentuin. Hij zei dat hij wist dat daar nooit iemand kwam. Hij was heel lief en totaal niet opdringerig of zo en hij zei ook dat als ik niet wilde dat we het niet zouden doen.’
‘Maar je deed het toch?’ Noor kijkt me aan en hoopt op een ander antwoord, dat zie ik aan haar.
‘Ja…’ Ik sla mijn ogen neer. ‘Ik weet het, ik ben stom en ik had het nooit moeten doen, maar ik…’
‘Ssst, stil nu maar,’ zegt Noor en ze komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik kan de tranen nu niet meer tegenhouden. Ik voel me dommer dan dom en weet niet wat ik moet doen.
‘Waar heeft hij die foto’s?’ vraagt Noor na een tijdje. Ik haal mijn schouders op.
‘Geen idee. Op zijn camera, maar wie weet ga ik het internet al over…’ Ik schrik zelf van die uitspraak en begin harder te huilen. Wat nu als Tristan die foto’s onder ogen krijgt? Hij zou me vermoorden! Oh, wat heb ik gedaan!
Noor laat mee een tijdje uithuilen en recht dan haar rug. ’We gaan die klootzak terugpakken.’
Verrast kijk ik op. ‘Hoe dan?’ Ik veeg mijn tranen weg en kijk Noor vragend aan. ‘Hoe wil je dat doen?’
‘Dat weet ik nog niet, maar jij en ik gaan dat nu bedenken.’ Noor klinkt vastberaden. ‘Kom, laten we eerst even opruimen. Dan zijn we daarna gekalmeerd en kunnen we beter nadenken.’ Noor pakt de borden die nog zo hoed als vol zijn en ik neem de glazen en de fles wijn mee.
‘Die klootzak mag hier niet mee wegkomen! Ik wist wel dat er iets met hem was. Ik wist het gewoon, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Ik voel me zo stom dat ik juist hem heb ingeschakeld om jou van het vliegveld op te pikken, maar ik wist even zo snel niemand anders die me uit de brand kon helpen. Het spijt me, Kat. Het spijt me.’
‘Het geeft niet. Je kon het niet weten…’
‘Ik had het wel kunnen weten. Ik bedoel, ik had wel eens iets gehoord over hem, maar ik kon het me totaal niet indenken dat hij zo iemand was. Echt niet. Hij is altijd zo behulpzaam en aardig… Maar toen er gisteren een dorpeling een bosje bloemen kwam brengen voor de geboorte van Silvan, waarschuwde hij mij, omdat hij Gino had gezien met een meisje. Dat was jij dus… Ik wilde je een berichtje sturen na het eten, maar toen jij zelf al appte was ik blij dat je even hierheen kwam. Ik wist namelijk niet hoe ik over dit onderwerp moest beginnen.’
Verbaasd luister ik naar Noors verhaal.
‘O…’ Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik weet eigenlijk helemaal niets meer, behalve dan dat ik me ontzettend dom voel.
‘Zullen we anders even een eindje rijden? Ik weet een fijne rustige plek waar we kunnen praten en nadenken.’ Noor kijkt me vragend aan en knik instemmend.