Gino trapt abrupt op de rem en ik schuif bijna van de bank af.
‘Waar heb je het in godsnaam over?’ Confuus kijkt Gino me aan. ‘De prostitutie? Waarom zou je daar terecht komen?’
Aarzelend vertel ik hem wat ik gehoord heb van Noor.
‘What the fuck!’ Gino slaat op het stuur. ‘Zei Noor dat? Van wie heeft ze dat gehoord dan?’ Gino kijkt me met grote ogen aan.
Ik haal mijn schouders op. ‘Geen idee. Iemand was haar komen waarschuwen, zei ze.’
‘Wie?’ Gino is kwaad, dat is duidelijk aan hem te zien.
Ik weet het niet! Echt niet. Sorry!’ Ik kijk Gino een beetje angstig aan.
Gino stapt uit en loopt een eindje van de auto weg. Hij lijkt in zichzelf te praten. Voorzichtig open ik het portier en stap uit.
Zie ik het goed? Ik zet een paar passen richting Gino. Ja, ik zie het goed. Gino huilt. Ik loop zachtjes naar hem toe en leg een hand op zijn schouder. Hij schrikt op.
‘Gino?’ fluister ik. Hij kijkt me kort aan en draait zich weer weg. Hij schaamt zich denk ik. ‘Gino… Het spijt me dat ik… Ik wist niet wat ik moest geloven en…’
‘Laat me alsjeblieft maar even.’ Gino probeert kalm te klinken, maar ik hoor aan zijn stem dat hij het op dit moment heel moeilijk heeft. Ik weet me geen raad een draai wat rondjes. Ben ik nu zijn leven ook overhoop aan het gooien?
Ik besluit in het busje te wachten. Door de reactie van Gino ben ik helemaal in de war. Hij lijkt oprecht verrast door dit verhaal. Zou het dan toch niet helemaal waar zijn? Ik heb tenslotte gewoon aangenomen wat Noor zei en zij heeft op haar beurt gewoon aangenomen wat die dorpeling haar verteld heeft, maar wat nu als ze het mis hebben? Ik pluk aan de zoom van mijn shirt en wacht, enigszins ongeduldig tot Gino weer terugkomt. Het duurt een hele poos, maar uiteindelijk stapt hij in.
‘Gino… Het spijt me… Ik…’
‘Je nam gewoon aan dat het allemaal waar is wat mensen over mij zeggen? Hm? Het kwam niet in je op om mij persoonlijk te vragen wat er misschien aan de hand kon zijn?’ Gino kijkt me afkeurend aan en ik voel me schuldig.
‘Het spijt me echt… Ik was gewoon zo… Ik weet het niet… Boos? Verrast? Ik dacht dat je een aardig persoon was, maar toen ik hoorde wat Noor vertelde en ging nadenken over die dag in de dierentuin met de foto’s en zo dacht ik dat ik een grote fout gemaakt had.’
Gino zucht. ‘Goed, ik heb je niet alles verteld toen ik je over mijn familie vertelde…’
Ik kijk Gino vragend aan. ‘Hoe bedoel je?’
‘Mijn broer…’
‘Die arts was geworden, net als je zus toch?’ Ik kijk Gino aan om te peilen of ik het goed heb.
‘Ja die…’ Gino zucht nogmaals. ‘Nou, mijn broer hield zich, in de tijd dat hij studeerde voor arts, bezig met zaken die niet helemaal… nou niet echt paste bij iemand van zijn status zullen we maar zeggen…’
Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk naar Gino die er ineens heel moe uitziet.
‘Hij heeft een aantal meisjes geronseld voor een of andere vage gast die ervoor gezorgd heeft dat ze in de prostitutie terecht kwamen.’ Gino haalt diep adem. ‘En daar heeft hij mij bij betrokken.’
‘Wat? Hoezo? Wat heb je gedaan?’ Ik kijk Gino geschrokken aan. Hij haalt zijn schouders op. ‘Ik keek toen op tegen mijn broer en deed wat hij van me vroeg… Hij was tenslotte de favoriet van mijn ouders en ik wilde ook in beeld komen. Ik deed dus zo ongeveer alles wat hij van me vroeg.’
‘Maar wat dan?’ Gespannen wacht ik zijn antwoord af.
‘Ik ging met meisjes uit… Ik was goed met mensen… Mijn broer niet zo.’ Heel even glimlacht hij. ‘Hij zei dat ik ze moest inpakken en hij deed de rest wel.’
De rest? Bah, ik wil het eigenlijk niet weten, maar mijn nieuwsgierigheid wint het.
‘Maar wat deed je dan?’ Nu wil ik alles weten.
‘Gewoon, ik ging met een meisje uit. En nu wil ik niet aso klinken, maar de meeste wond ik zo om mijn vinger… In tegenstelling tot mijn broer lig ik goed bij de dames…’ Gino kijkt me aan. ‘Ik zorgde ervoor dat ze zich fijn voelde bij me. En dat deed ik niet omdat het moest, maar gewoon omdat ik dat als vanzelf ervoer. Ik ben nu eenmaal wie ik ben. Dat kwam mijn broer dus heel goed uit. Toen hij doorkreeg hoe gemakkelijk het mij af ging wilde hij steeds meer meisjes. Ik wist alleen dat ik ze na een poosje naar hem moest brengen en hij zou ‘de rest’ wel regelen, al wist ik niet wat ‘de rest’ was. Bovendien kreeg ik er lekker voor betaald… Wist ik veel waar mijn oudere broer zich mee bezig hield. Op die leeftijd vond ik het gewoon leuk om verschillende meiden te hebben. Ik denk dat mijn liefde voor seks daar ook begonnen is, want dat was wel een groot onderdeel van de deal. Ik moest seks met ze hebben. Ze leken er allemaal geen probleem mee te hebben. Tenminste met mij niet. Ik heb nooit een meisje gesproken nadat ik ze had voorgesteld aan mijn broer. Ik wist niet wat er met hen gebeurde en mocht er ook nooit vragen over stellen, want dan werd mijn broer pissig en gaf hij me geen geld. Toen ik ouder werd en besefte in welke wereld mijn broer zich bevond, heb ik me nooit meer met hem bemoeid. Ik was waarschijnlijk strafbaar en besloot mijn mond te houden, bang dat mijn broer me zou betrekken in het hele gebeuren in ik in de bak zou belanden.’
Gino lijkt zich ongemakkelijk te voelen. Ik moet dit even verwerken, hoor… Wat een verhaal.
‘Uiteindelijk is mijn broer er ook uitgestapt, maar sinds de dag dat ik ermee stopte heb ik geen persoonlijk contact meer met hem gehad. Ik wilde niets meer met hem en zijn illegale praktijken te maken hebben. Ik kon blij zijn dat de politie er nooit lucht van heeft gekregen.’
‘Hoe oud was je toen?’
‘Een jaar of zestien…’ Gino slaat zijn ogen neer. ‘Ik ben altijd al iemand geweest die seksueel erg actief was. Al met mijn veertiende verloor ik mijn maagdelijkheid en ik raakte eraan verslaafd. Ik kon gewoon niet lang zonder seks. Dat ik elke keer een ander meisje om mijn vinger moest winden vond ik toen opwindend. Ik heb in die periode heel veel seks gehad met verschillende meisjes. Achteraf was het natuurlijk helemaal fout, maar goed, daar heeft niemand meer iets aan.’ Gino slaat zijn ogen neer en schud zijn hoofd. ‘Ik zou willen dat ik die periode kon uitwissen. Het was stom van me, maar als je ouders je een nietsnut vinden en hun favoriete zoon ineens iets aan je vraagt dan doe je dat maar al te graag. Ik wilde zijn zoals hij. Ik wilde liefde van mijn ouders en dat hoopte ik zo te bereiken.’
‘Heb je je ouders niets verteld over de dingen waar je broer zich mee bezig hield?’
‘Nee, want dan zou ik mijn eigen glazen ingooien, aangezien ik eraan meewerkte…’
‘Ja… dat is ook wel weer zo. Maar waarom denken die mensen uit het dorp dan dat jij dat bent?’
‘Geen idee… Ik lijk wel op mijn broer, misschien is het dat. Maar je weet toch wel hoe dat gaat met verhalen? De ene vertelt dit, de andere verzint er nog wat bij en de derde maakt het helemaal spannend.’
‘Ja…’ Er zijn verschillende verhalen rondgegaan toen ik het uitmaakte met mijn ex. Dat ík vreemd zou zijn gegaan en zelfs dat ik zwanger zou zijn… Oké, dat was dan geen gerucht, maar ik heb het altijd ontkend en geprobeerd me er verder niet mee bezig te houden.
‘Gino. Het spijt me. Echt waar.’ Ik pak zijn hand vast en klop erop. ‘Het spijt me zo erg. Ik had met je moeten praten in plaats van gewoon maar aan te nemen wat anderen over je zeggen.’
‘Ja, eigenlijk wel,’ zegt hij met een scheve lach. Ik lach terug.
‘Kunnen we weer vrienden zijn?’ Ik steek mijn hand uit. Gino pakt hem vast en knikt.
Het is een paar minuten stil.
‘Luister… Het spijt me dat ik je in een lastige situatie heb gebracht wat betreft je relatie in Nederland. Echt, dat was nooit mijn bedoeling, maar het was eerlijk gezegd ook niet de bedoeling dat ik de vriendin van mijn buurvrouw zo leuk zou vinden. Er is absoluut geen opzet in het spel, dat zweer ik.’ Gino kijkt me diep in mijn ogen.
‘Weet ik. Ik had ook absoluut niet de intentie om een andere man tegen het lijf te lopen. Ik wilde alleen maar nadenken.’ Ik laat mijn hoofd tegen de hoofdsteun rusten.
‘We zijn een stelletje verknipte vreemdelingen,’ zegt Gino dan.
Ik schiet in de lach. ‘Als je dat maar weet.’
Gino start de bus weer. ‘Ik wil je iets laten zien.’
We rijden ongeveer een half uurtje. Buiten is het pikkedonker, op de sterren na.
‘Zo, we zijn er,’ zegt Gino en hij stapt uit. Ik volg zijn voorbeeld. ‘Het beste nachtelijke uitzicht dat je kunt hebben…’ Gino draait wijzend een rondje. Ik kijk om me heen. We staan boven op een berg en kijken uit over een paar dopjes verderop in het dal. De sterren aan de hemel stralen en de lucht is lekker afgekoeld. Ik laat me moe op het gras zakken.
‘Ik had nooit gedacht dat ik ooit zoiets zou zien. In Nederland hebben we dit niet. Alles is plat. Nou ja, bijna alles. Alleen in het zuiden heb je een klein beetje heuvels, maar dat is niets in vergelijking met dit. Ik vind het prachtig hier en zou hier zo kunnen wonen.’
‘Wat houdt je tegen?’ Gino kijkt me uitnodigend aan.
‘Een heel leven in Nederland.’
‘Je zou ook hier een heel leven op kunnen bouwen… Misschien met mij?’ Zijn ogen stralen in het donker. Volgens mij kan ik er vrij zeker van zijn dat hij me leuk vindt. Een diepe zucht verlaat mijn longen en ik laat me achterovervallen, zodat ik naar de sterren kan kijken. Gino doet hetzelfde.
‘Sorry, ik moet je niet in die positie brengen. Ik weet dat je een heel ander leven in Nederland hebt.’
‘Ja…’ zeg ik zacht. ‘Heel anders…’ Weer valt er een stilte en we kijken allebei daar de sterren. Plotseling schiet er iets voorbij.
‘Een vallende ster! Doe een wens!’ zegt Gino enthousiast. Ik wens dat alles goed komt. Goed, het is een vrij breed concept, maar goed, dat is wat er in me opkwam. Alles komt goed. Alles moet goed komen. Dat moet gewoon. Punt.
‘Wat heb je gewenst?’ vraag ik aan Gino. Hij lacht.
‘Dat ga ik niet zeggen, want dan komt het niet uit.’ Zijn ogen fonkelen en de glimlach om zijn mond bezorgen me weer die bubbeltjes die ik in het begin kreeg.
‘Wat heb ik mezelf toch aangedaan?’ zeg ik hardop. ‘In plaats van erachter te komen wat ik wil ben ik halsoverkop gevallen voor een Italiaan met een ietwat merkwaardig verleden…’
Gino schiet in de lach. ‘Sorry,’ zegt hij lachend.
‘Wat moet ik nu?’ Ik draai mijn hoofd naar Gino en kijk hem aan. ‘Ik weet het echt niet…’
‘Ik wil niet stoken in een relatie, echt niet, maar als ik eerlijk ben wil ik je ook niet kwijt. Jij bent het meest onverwachte, maar ook perfecte wat ooit op mijn pad is gekomen.’
‘Waarom?’
‘Waarom? Gewoon. Weet ik veel waarom? Omdat cupido het wilt?’ zegt Gino plagerig.
‘Maar ik kan toch onmogelijk een verantwoorde keuze maken nu?’
‘Misschien hoef je niet nu te kiezen?’
‘Hoe bedoel je?’ Ik kom overeind en leun op mijn elleboog.
‘Misschien kun je later een keuze maken. Misschien moet je eerst met je vriend praten.’
‘Denk je dat echt?’ Ik kijk Gino verbaasd aan.
‘Ja. Het zou niet fair tegenover hem zijn om het zo te laten eindigen. Zo’n klootzak ben ik nu ook weer niet… Geloof me, ik vind het vervelend dat ik je in deze positie heb gebracht, maar geloof me ook als ik zeg dat ik degene wil zijn met wie je de rest van je leven doorbrengt.’
Damn it wat een bekentenis. Hoe kan dit allemaal gebeuren? Hoe kan ik deze gevoelens hebben na een paar dagen met een vreemd iemand? Niet dat hij voelt als een vreemdeling. Het voelt alsof we elkaar al jaren kennen. Het voelt gek en goed tegelijk.
Gino kijkt me aan zonder iets te zeggen met een glimlach om zijn mond.
‘Wat is er?’ Ik kijk hem niet-begrijpend aan. Hij zwijgt. ‘Kom op, zeg op! Wat is er? Waar denk je aan?’
‘Wil je dat echt weten?’ Gino kijkt me nog steeds lachend aan.
Ik bijt op mijn onderlip en voel kriebels in mijn buik. ‘Ja…’ Ik denk dat ik wel weet waar dit naartoe gaat.
Gino draait zich naar me toe en wil me zoenen, maar ik ontwijk hem.
‘Nee,’ zeg ik vluchtig. ‘Ik kan het niet.’ Gino kijkt me verbaasd aan. ‘Het is niet fair. Niet tegenover jou en niet tegenover Tristan. Eerst moet ik weten hoe ik verder ga. Ik wil geen bedriegster zijn.’
‘Ik zou je niet als bedriegster zien als we nu seks hebben en je later besluit me niet te willen. Ik zou gebroken zijn, ja, maar dat is iets anders. We kunnen nu een herinnering maken die we allebei nooit meer zouden vergeten.’ Gino trekt zijn linker wenkbrauw omhoog.
‘Weet ik wel, maar ik wil het niet. Het is fout.’ Ik blijf bij mijn besluit, hoe moeilijk het ook is, want zo ongeveer elke vezel in mijn lichaam wil hem op dit moment.
‘Goed…’ Gino leunt weer naar achteren en knikt. ‘Jij bent de baas. Je maakt het me niet makkelijk, maar goed, ik wacht. Ik wacht tot je klaar bent.’
‘Dank je,’ zeg ik en ik lach naar hem. Als dit geen zelfbeheersing is weet ik het ook niet meer.