Ik wil me helemaal niet omkleden waar Nico bij is. Ik laat de nachtjapon door mijn vingers glijden. Het is de zachtste stof die ik ooit heb gevoeld. Hij is prachtig. Waarschijnlijk kost dit stukje stof een hoop geld. Het is een mooie, nachtblauwe kleur, afgezet met zilverkleurig kant aan de bovenkant. Hier en daar zitten wat diamantjes die het geheel een extreem luxe uitstraling geven. De dunne bandjes glinsteren in het licht. Als ik de lengte zo bekijk, valt hij waarschijnlijk maar tot net over mijn billen. Ik kijk voorzichtig naar Nico. Hij staat met een grijns op zijn gezicht te kijken.
‘Kom op! Trek aan!’ commandeert hij nogmaals. Langzaam sta ik op. Ik loop zo ver mogelijk bij hem vandaan. Dan draai ik hem mijn rug toe en trek mijn shirt uit. Ik laat het voorzichtig op de grond vallen. Ik wil de japon aantrekken maar Nico onderbreekt me.
‘Je bh moet ook uit,’ zegt hij op een vlakke toon. Ik slik en blijf stokstijf staan. ‘Lara…’ Ik laat mijn schouders hangen en met tegenzin maak ik de haakjes van mijn bh open. Terwijl ik ermee bezig ben, voel ik de streep die Nico met zijn mes in mijn rug heeft gekerfd weer trekken. Beelden van mezelf, hangend aan die ketting, flitsen voorbij. Ik laat mijn bh langzaam afglijden en trek snel de japon aan. Ik hoor Nico snuivend lachen. Ik trek de japon zo ver mogelijk naar beneden. Dan pas doe ik mijn broek uit en laat hem met een plof op de grond vallen. Ik besef nu pas dat ik geluk heb dat ik het papiertje met het telefoonnummer niet meer in mijn bh heb zitten, want dat was opgevallen.
‘Mooi zo. Draai je eens om.’
Heel langzaam draai ik om. Als Nico me ziet klakt hij met zijn tong en fronst hij zijn wenkbrauwen. Ik voel me ontzettend ongemakkelijk en kijk naar de grond.
‘Oh wacht, bijna vergeten!’ Nico steekt een vinger de lucht in. Hij loopt naar de kast en rommelt er wat in. Dan draait hij zich triomfantelijk om en zwaait met een kanten string. Het is dezelfde kleur als de japon.
‘Ik zou graag willen dat je deze eronder draagt, dat maakt het helemaal af.’
‘Maar Nico. Ik…’ Ik krijg de tijd niet om mijn zin af te maken.
‘Sst! Omdraaien!’ Hij maakt een langzame ronddraaiende beweging met zijn vinger en kijkt me grijnzend aan.
Met een gebogen hoofd, draai ik me langzaam om. Ik zie een vogel langs vliegen als ik naar buiten staar. Plots voel ik twee grote, warme handen op mijn heupen. Nico stuurt ze richting mijn benen. Hij schuift de japon een stukje omhoog. Zijn vingers frutselen wat tot ze de rand van mijn onderbroek gevonden hebben. Vervolgens glijden zijn vingers, samen met mijn onderbroek, naast mijn benen naar beneden. Ik kan wel door de grond zakken op dit moment. Ik wil dit niet. Er rolt een dikke traan over mijn wang, maar ik maak geen geluid. Hij tilt mijn voeten een voor een op, zodat mijn onderbroek geen deel meer uit maakt van deze outfit. Daar heb je nóg een vogel. Waar zou hij heen gaan? Hij kan gaan waar hij wil. Was ik maar een vogel. Dan vloog ik hier weg. Ik zou naar Henri vliegen en op de top gaan zitten, uitkijkend over dit Zwitserse landschap, ver weg van Nico.
Ik voel Nico’s grote, warme handen vanuit mijn kuiten weer naar boven glijden. Even stopt hij op de plek waar de sneden op mijn benen zitten en tast hij mijn wonden af met zijn vingertoppen. Er rolt nog een traan over mijn wang. Zijn handen bewegen zich verder omhoog om zich vervolgens om mijn billen te vormen. Mijn hart gaat als een malle tekeer en ik begin oppervlakkig adem te halen. Kon iemand me nu maar helpen. Ik wil dit niet, maar om de een of andere reden sta ik vastgenageld aan de grond. Ik krijg geen beweging in mijn benen. Ze voelen loodzwaar.
Zijn handen wrijven over mijn billen en verplaatsen zich weer naar mijn heupen. Ik wil schreeuwen, maar het lukt niet. Ik ben leeg vanbinnen. Alsof ik alleen nog maar een omhulsel ben. Lara is er niet meer. De tranen rollen over mijn wangen. Geruisloos. Een hand schuift naar mijn buik. Wederom tasten de vingers van Nico mijn wonden af en wrijft hij erover. Zijn hand schuift hoger. Hij heeft mijn borst gevonden en knijpt er zacht in. Ik sta te trillen op mijn benen, maar kan me nog steeds niet bewegen en niets zeggen. Zijn andere hand glijdt ook via mijn buik naar mijn andere borst. Nico masseert mijn borsten met zijn grote handen en komt tegen me aan staan. Ik voel zijn erectie tegen mijn onderrug drukken. Ik ben bang. Zó ontzettend bang voor hetgeen er komen gaat. Het kost me enorm veel moeite om te slikken. Hé kijk, daar is die vogel van net weer. Hij gaat op een dikke tak zitten, in een van de bomen vooraan in het bos. Ik blijf naar de vogel kijken. Het beestje draait zijn kopje om en lijkt me recht aan te kijken. Help! Denk ik. Het beestje vliegt weg. Nico snuift aan mijn nek en begint in mijn oor te fluisteren.
‘Oh Lara, je moest eens weten… Ik zou zo graag… Ja, héél graag… Maar het is nog geen tijd. Ik moet nog even geduld hebben. Het is bijna zo ver. Bijna. Ik wéét dat je naar me verlangt, maar je moet nog even geduld hebben, meisje. Even maar.’ Hij kust me in mijn nek. Over mijn hele lijf gaan mijn haren omhoog staan. Ik krijg het warm en koud tegelijk.
Plotseling zijn zijn handen verdwenen. Ik voel zijn lijf niet meer tegen dat van mij drukken. Hij heeft me losgelaten. Godzijdank.
‘Doe die string aan, smeer wat make-up op je gezicht en zorg dat je er lekker uit ziet, hoor je me! Je kunt een badjas aan doen, maar laat hem open,’ zegt hij met een norse klank in zijn stem. Nico draait zich om en loopt weg. Hij doet de deur dicht en ik wacht tot ik zijn voetstappen op de trap hoor.
Dan stort ik in. Letterlijk. Ik zak slap op de grond en leun tegen de zijkant van het bed. Snikkend haal heel diep adem. Dit was nog erger dan alle mishandelingen bij elkaar en ik kon helemaal niks doen. Ik stond aan de grond genageld maar wat naar buiten te kijken. Ik was verlamd. Ik snap er niks van. Verward zoek ik naar de kanten string. Ik kan maar beter naar Nico luisteren. Dit wil ik nooit meer meemaken. Tegelijkertijd spoken de woorden die hij zojuist in mijn oor fluisterde door mijn hoofd… ‘Ik zou zo graag…. Nog even geduld… Bijna… Verlangen.’
Er blijven tranen over mijn wangen rollen. Ik veeg ze telkens weer opnieuw weg, sta op en loop naar de make-up tafel. Gedachteloos en half in shock kam ik mijn haar en doe wat make-up op. Dan ga ik voor de spiegel staan. Ik kijk naar de nachtjapon. Hij is erg bloot en er zit een vrij hoge split op mijn linkerbeen. Ik voel me absoluut niet op mijn gemak in dit kledingstuk, maar toch doe ik wat Nico me heeft gezegd. Ik steek mijn voeten in mijn slippers en trek de badjas aan. Ik wil hem dicht knopen, maar bedenk me dat Nico zei dat ik hem open moest laten hangen. Hij wil dus dat ik Joris ga verleiden. Is het de bedoeling dat hij toehapt? Mag Joris zich nu wel aan mij vergrijpen? Gaat het verder dan wat Nico net bij mij geflikt heeft? Dit gaat zó tegen mijn gevoel in. Ik wil helemaal niet naar beneden in deze outfit. Ik wil helemaal geen handen meer aan mijn lijf voelen. Ik wil mijn pyjama aan doen en in bed gaan liggen. Ik voel de tranen weer achter mijn ogen prikken, maar ik dwing mezelf niet te huilen, anders is mijn make-up verpest. Ik moet sterk zijn van mezelf. Ik moet hier doorheen bijten. Als dit de manier is om Nico’s vertrouwen te winnen, dan moet het maar. Ik slik, haal diep adem en loop de gang op richting de trap. Heel langzaam loop ik de trap af. Mijn hart bonst in mijn keel. Ik voel me net een of andere stripper of iets dergelijks. Mijn maag begint een beetje te draaien. Bij de keukendeur aarzel ik even of ik wel naar binnen zal gaan of dat ik weer terug naar mijn kamer zal rennen.
Ik haal een aantal keer diep adem, spreek mezelf streng toe en na een paar seconden duw ik voorzichtig de deur open. Nico staat in de keuken met zijn jas aan.
‘Oh Lara,’ zegt hij met een begerige blik in zijn ogen. Hij bijt op zijn onderlip en schudt met zijn hoofd. Ik kijk van hem weg en staar naar de keukenvloer. Vanuit de kamer hoor ik geluiden uit de TV komen.
‘Ik ben de hele avond weg en zal morgenvroeg om een uur of zeven weer terug zijn. Alles wat je vanavond gedaan hebt en wat Joris met je gedaan heeft vertel je me morgen. Begrepen?’ Hij praat heel zacht, zodat Joris hem niet hoort. Nico kijkt me streng aan.
‘Ja, ik… eh, maar wat als hij…’ Ik stop even en durf Nico niet aan te kijken. ‘Als hij…’ Ik kan het niet over mijn lippen krijgen.
‘Als hij wat? Als hij je wil neuken?’ Ik knik en voel de vernedering. ‘Dan zorg je dat je hem geeft wat hij wil. Ook dat vertel je me morgen,’ zegt Nico streng.
‘Ik dacht dat je zei dat hij niet…’ zeg ik voorzichtig.
‘Ik wil testen hoe loyaal hij is,’ onderbreekt Nico mij. ‘Joris denkt nog steeds dat hij niet aan je mag zitten, dat heb ik hem de vorige keer duidelijk gemaakt, maar ik vertrouw mensen nu eenmaal niet zo snel. Zeker niet meer na wat Tom me geflikt heeft. Begrepen?’ Ik knik zwijgend. ‘Bekijk het maar zo: als hij zich niet aan de regels houdt, dan wordt hij daar achteraf voor gestraft, maar ik wil dat je hem alles geeft wat hij vraagt. Alles. Heb je me gehoord?’ Nico kijkt me strak aan en zijn ogen staan serieus.
‘Ja,’ zeg ik met een piepstemmetje. Ik zie het niet zitten, maar ik durf niet tegen te stribbelen. Nico is daar straks ook al duidelijk geweest. Hij knikt dat ik de kamer in moet lopen en geeft me een tik op mijn bil. Er kruipt een rilling over mijn rug. Moet ik er echt zo bij gaan zitten? Als ik de kamer binnenkom kijkt Joris op. Ik sla de badjas om me heen. Joris neemt me in zich op en fluit naar me. Hij klopt op de lege plek naast hem. Ik blijf staan.
‘Ik dacht: laat haar maar wat leuks aan trekken, dan heb je iets om naar te kijken, mocht er op tv niks te zien zijn,’ grapt Nico.
‘Je denkt ook overal aan!’ Joris knipoogt naar me en klopt nog eens op de zitting.
Oké, hier gaan we dan. Ik ga langzaam zitten en staar naar het beeldscherm.
‘Ik ga er vandoor, anders ben ik te laat,’ zegt Nico.
‘Goed. De groeten! Ik zie je morgenvroeg!’ zegt Joris en hij steek zijn hand op. Ik luister aandachtig naar elk geluid en wacht tot ik de deur in het slot hoor vallen. Shit. Dit is het dus. Ik ben alleen met Joris. Hij kan met me doen wat hij wil.