‘Zo, ik ben er klaar voor,’ zeg ik terwijl ik naar mezelf kijk in de spiegel. Ik doe het niet zo vaak, maar ik moet mezelf een complimentje geven. Ik zie er prachtig uit in deze jurk. Misschien moet ik toch eens vaker jurken dragen?
‘Ik ook!’ Rewina komt uit de badkamer lopen. Ook zij heeft zich opgedoft, maar niet te overdreven.
‘Goh, ik zie je niet zo vaak in een jurk, maar Cleo, dit is prachtig. Sander kan zijn ogen vast niet van je af houden.’ Rewina knipoogt naar me via de spiegel. Ik steek mijn tong naar haar uit.
‘Winnie…?’ Ik draai me naar haar om. ‘Wil je alsjeblieft proberen je een beetje normaal te gedragen? Ik wil geen kruisverhoor of iets dergelijks.’
‘Ik moet toch checken of hij Cleo-waardig is?’
‘Dat is hij. Bovendien beslis ik dat zelf.’ Ik knik naar haar.
‘Oké… Maar ik mag toch wel nog praten?’ grapt Rewina.
‘Kom, ik wil niet te laat zijn. Ik draai me om en we lopen naar de lift. Terwijl ik naar mijn spiegelbeeld in de lift kijk, merk ik op dat Rewina een beetje nerveus oogt. Ik had niet gedacht dat ze het spannend zou vinden om met Sander en mij te dineren.
De liftdeuren schuiven open en we lopen richting het restaurant. Als we langs de receptie komen wisselt Rewina een blik uit met Gijs. Ik zie haar glunderen, maar vraag verder niets. Ik wil niet alsnog horen wat ze allemaal uitgespookt hebben in de schoonmaakkast.
Zodra we het restaurant binnenlopen zie ik Sander al zitten. Het duurt niet lang voordat hij ons opmerkt en hij wuift. Ik zie zijn blik over me heen glijden en kan een glimlach niet onderdrukken. De avond begint goed.
‘Dames, welkom.’ Sander staat op en steekt zijn hand uit. Rewina grijpt hem vast.
‘Wat leuk Rewina, dat je meekomt.’ Sander knikt en laat haar hand weer los.
‘Zeker weten,’ zegt Rewina en ze neemt plaats.
‘En wat zie jij er prachtig uit,’ zegt Sander als hij vervolgens mijn hand vastpakt. Hij geeft een kus op de rug van mijn hand en ik voel mijn hand opgloeien. Ook naar mij knikt hij beleefd.
‘Dank je.’ Ik knik terug en ga zitten.
Een ober komt naar ons tafeltje gelopen. ‘Goede avond samen. Kan ik u alvast iets te drinken aanbieden?’
‘Voor mij een rode wijn, alstublieft,’ antwoord Rewina direct.
‘Ik begin met een Spa rood, alstublieft.’ Sander kijkt afwachtend naar mij.
‘Voor mij een Spa blauw graag,’ antwoord ik.
‘Komt eraan.’ De ober loopt weer weg.
‘Zo, Sander…’ Rewina gaat verzitten. O jee, daar gaan we. ‘Vertel eens wat over jezelf.’
Ik kijk Rewina aan met een blik waarvan ze dondersgoed weet wat hiervan de bedoeling is, maar ze negeert me.
‘Wat wil je weten?’ Amusant kijkt Sander Rewina aan.
‘Je hebt een vrouw toch?’ Rewina reageert niet als ik onder de tafel tegen haar been tik. Moet ze nu echt meteen over zijn vrouw beginnen?
‘Klopt.’ Sander knikt zakelijk.
‘Al lang?’
‘Wat is lang?’
‘Oké, laat ik het anders vragen.’ Rewina denkt even na. ‘Hoe lang zijn jij en je vrouw al samen?’
‘Bedoel je als man en vrouw of ook al toen we nog geen man en vrouw waren?’ Sander kijkt Rewina strak aan.
‘In totaal.’ Ik zie dat Rewina een beetje op haar teentjes getrapt is, maar ik kan er wel om lachen. Zo te zien laat Sander niet zomaar over zich heen lopen. Toch vind ik het niet fijn dat Rewina hem zo direct al die vragen stelt.
‘In totaal zijn we twaalf jaar samen, waarvan zeven als man en vrouw.’
‘Oké, duidelijk.’ Rewina gaat door naar haar volgende vraag. ’Ik hoorde dat je in Londen woont? Wat doe je hier?’
‘Klopt. Ik woon in Londen, maar ben hier voor familiezaken en bedrijfszaken.’
‘Zijn moeder is recent overleden, weet je nog?’ Ik schop iets harder tegen Rewina’s been in de hoop dat ze mijn boodschap begrijpt.
‘O ja, sorry, het spijt me. Gecondoleerd nog,’ zegt ze vluchtig. Ik probeer te seinen dat ze moet stoppen met dit kruisverhoor, maar het heeft geen zin.
‘Dank je.’ Sander knikt beleefd.
Daar is de ober met onze drankjes. Het gesprek ligt even stil. De ober zet de drankjes neer en loopt weer weg. Dit is mijn kans om van onderwerp te veranderen.
‘Wist je dat…’ probeer ik, maar Rewina neemt het al over.
‘Wat doet je vrouw eigenlijk voor werk?’ Rewina neemt een slok van haar wijn, maar blijft Sander aankijken. Een kleine fractie van een seconde zie ik Sanders blik veranderen, maar hij praat op een rustige toon verder.
‘Ze heeft een eigen bedrijf.’ Sander neemt een slok van zijn Spa.
‘Waarin?’
‘Ze runt een eigen modellenbureau.’
Rewina kijkt verrast op. ‘O. Is ze ook model?’
‘Niet meer… Wel geweest.’
‘Dus ze is knap?’ Rewina blijft Sander aankijken, maar Sander geeft niet toe. Hij speelt dit spelletje mee. Ik voel me nogal overbodig op dit moment en neem een grote slok water. Had ik maar wijn besteld, dan voelde ik me waarschijnlijk niet zo opgelaten.
‘Om eerlijk te zijn, bijna net zo knap als Cleo.’ Sander knipoogt naar me en ik schrik zo van zijn opmerking dat de helft van mijn water uit mijn mond spuit. Snel houd ik mijn hand voor mijn mond en slik de rest door, maar ook dat gaat niet helemaal goed. Hoestend en proestend sta ik op.
‘Even… Toilet…’ Gebaar ik terwijl ik nog steeds hoest. Sander knikt. Rewina lijkt niet echt op te merken dat ik verdwenen ben als ik even achterom kijk. Ze is waarschijnlijk verder gegaan met haar kruisverhoor.
Terwijl ik op de wc zit, want ja, ik was er toch, dus ik ga maar plassen, denk ik over die ene zin na. Bijna net zo knap als Cleo. Hij vindt me dus knap. Het is vleiend en raar tegelijk. Wat nu als ik totaal niet op zijn vrouw had geleken? Vond hij me dan ook knap? Stel dat ik Rewina was. Zou hij me dan ook knap hebben gevonden? Ik schrik op uit mijn gedachten. Rewina! Ik moet haar stoppen. Ze is, ondanks dat ze nog beloofd had zich te gedragen, toch weer een kruisverhoor gestart. Snel haast ik me naar het restaurant .
‘Zo, ik ben er weer,’ zeg ik een beetje overdreven in de hoop dat Rewina haar mond even kan houden.
‘Ik heb een biefstuk, medium, met champignons voor je besteld,’ zegt Sander als ik weer op mijn plaats zit.
‘Oh, lekker! Dankjewel.’
‘Dus…’ Rewina wil verder praten.
‘Wat gaan jullie morgen nog doen?’ vraagt Sander voordat Rewina weer een vraag kan stellen.
Rewina richt zich naar mij. ‘Ik weet het eigenlijk nog niet?’
‘Ik ook niet… Daar heb ik nog niet over nagedacht.’
Het gesprek valt ineens stil. Gelukkig komt het eten ons redden.
‘De zalm?’ vraagt de ober.
‘Ja, die is voor mij.’ Rewina steekt haar hand op.
‘En twee keer een medium gebakken biefstuk met champignonsaus.’
Ah, het ruikt echt heerlijk. ‘Goede keus,’ zeg ik tegen Sander als ik mijn bord bekijk.
Het voordeel van een etentje is dat Rewina het grootste deel van de tijd haar mond vol heeft en dus geen domme vragen kan stellen. Het is dan ook vrij rustig totdat Rewina haar eten op heeft. Dan ineens begint ze over vroeger.
‘Zeg Sander, wil je een leuk verhaal over Cleo horen?’ vraagt Rewina met een grote grijns.
Sander kijkt op. ‘Altijd.’
Met grote ogen kijk ik Rewina angstig aan. Als ze maar niet gaat vertellen wat ik denk dat ze gaat vertellen.
‘Toen Cleo op de middelbare zat, was ze stapelgek op Timo…’
Shit. Ik wil niet dat Sander dit verhaal hoort. ’Kom, dat verhaal is helemaal niet leuk. Ik denk dat…’
‘Dit is een geweldig verhaal!’ onderbreekt Rewina mij en ze gaat door. Sander kijkt haar nieuwsgierig aan. ‘Ze was echt helemaal hotel de botel van hem. Timo was een derdejaars en Cleo en ik zaten in de brugklas. Op een dag botste Cleo per ongeluk tegen hem op in de aula. Het dienblad met eten en drinken kiepte om en Timo zat onder het eten.’ Sander kijkt me vluchtig aan met een geamuseerde blik. ‘Cleo verontschuldigde zich en raapte snel de spullen op. Toen ze weer omhoog kwam knalde ze met haar hoofd tegen Timo’s neus, die vervolgens begon te bloedden. De vriendin van Timo, die alles zag gebeuren begon te gillen. Er waren inmiddels meer mensen komen kijken. Een leraar kwam polshoogte nemen. ‘Zij heeft hem een bloedneus bezorgd!’ gilde de vriendin van Timo en wees naar Cleo. De leraar keek naar Cleo en naar Timo. Cleo had rode handen van de saus die in het bakje zat dat op de grond gevallen was, maar de leraar zag het aan voor bloed en dus moesten Timo en Cleo zich allebei melden bij de directeur.’ Sander luister geamuseerd. ‘Ze werden samen binnengeroepen om hun verhaal te delen. Ze vertelde de directeur dat het een ongeluk was en ze mochten gaan. Precies toen ze de deur uit liepen, zei de directeur nog iets tegen Timo, die in de deurpost bleef staan. Cleo had het niet in de gaten en wilde de deur dichtdoen, maar had niet door dat Timo’s hand op de deurpost lag en duwde nog eens extra tegen de deur omdat die lastig dicht ging. Ze had niet door dat het Timo’s vingers waren die tussen de deur zaten.’
Sander kijkt met grote ogen op. ‘Je hebt die arme Timo wel erg hard aangepakt,’ zegt Sander lachend. Ik schaam me dood en weet niet waar ik moet kijken.
‘Timo schreeuwde het uit van de pijn. Cleo schrok zo erg en begon terplekken te huilen.’
‘Ik vond het zo zielig voor hem en ik voelde me al schuldig over zijn neus en toen zaten zijn vingers tussen de deur en…’ Ik zucht diep.
‘Gelukkig was ik in de buurt en heb ik mijn klungelige vriendin getroost. Timo nam het haar uiteindelijk niet kwalijk, maar durfde sindsdien niet meer bij haar in de buurt te komen.’
‘Jeetje.’ Sander wrijft over zijn kin. ‘Het is dus best wel een risico om met je om te gaan…’
Sander en Rewina lachen. Ik heb een hoofd zo rood als een tomaat en weet niet goed wat ik met deze situatie aan moet. Waarom moest Rewina dit per se vertellen? Dadelijk durft Sander niet meer bij me in de buurt te komen.
‘Het spijt me,’ zegt een ober die plotseling naast Rewina opgedoken is. ‘Ik moest vragen of u zich even bij de receptie wil melden? Het scheen dringend te zijn?’
‘O,’ Rewina kijkt de ober verrast aan. ‘Ik kom eraan.’ De ober knikt en loopt weer weg.
‘Ik laat jullie even alleen. Laat Sander heel terwijl ik weg ben,’ grapt Rewina en ze staat op. Sander en ik kijken haar na terwijl ze de deur van het restaurant uitloopt.
‘Oh. Het spijt me zo van Rewina!’ Ik kijk naar mijn bord. ‘Ik schaam me dood voor dat verhaal.’
‘Waarom? Het ging niet met opzet.’
‘Nee, maar toch… Ik had Rewina nog zo gevraagd of ze zich een beetje wilde gedragen vanavond…’ Ik rol met mijn ogen.
Sander lacht. ‘Het is al goed.’ Hij laat een korte stilte vallen. ‘Zeg, heb je zin om boven nog even een drankje te drinken? Daar zitten we iets meer privé en is er minder geroezemoes.’
‘Eh… ja, dat is goed.’ Ik knik. Zou dit het zijn? Wil hij wat ik wil?
Sander staat op en we lopen samen het restaurant uit. Als we langs de receptie lopen zie ik dat Gijs er nog is.
‘Goede avond Gijs,’ zegt Sander beleefd.
‘Eh, goede… avond… meneer… Bankers.’ Gijs rolt met zijn ogen. Zou hij een toeval hebben of zo. Dan komt er een zachte kreun uit zijn mond, kijkt heel snel naar beneden en probeert zich weer in het gareel te houden. Ineens besef ik me wat er aan de hand is. Sander ook.
‘Fijne avond nog, Gijs.’ Sander steekt zijn hand op en we lopen zwijgend naar de lift. Het lijkt wel een uur te duren voordat die eindelijk beneden is. De deuren schuiven open en ik haast me naar binnen. Sander volgt. Pas als de deuren dicht zijn maak ik geluid.
Met grote ogen kijk ik Sander aan. ‘Zag je dat?’ Ik sla mijn handen voor mijn mond.
‘Ik zag het.’ Sander kijkt me amusant aan. ‘En ik denk dat we ook weten waar Rewina gebleven is en wat het dringende iets was waarvoor ze naar de receptie moest komen.’
‘Wat erg!’ Nog steeds met mijn handen voor mijn mond kijk ik geschrokken naar Sander. ‘Dat kán toch niet! Dat mág toch helemaal niet!’ Langzaam laat ik mijn handen zakken.
‘Blijkbaar wel…’ Sanders linker mondhoek trekt omhoog en ik voel weer die bubbels in mijn buik. Geschrokken van deze reactie draai ik me snel om, maar ik kom tot de conclusie dat dat niet veel zin had, want nu kijk ik via de spiegel naar Sander. Snel richt ik mijn blik naar de grond en ik ben opgelucht als de lift op de vijfde etage aankomt.
‘De jouwe of de mijne?’ Sander knikt naar beide kamerdeuren. Ik wil eerst zeggen dat we mijn kamer kunnen gebruiken, maar besef me de enorme ravage die ik achtergelaten heb toen ik deze outfit uitzocht.
‘Bij jou?’ Ik kijk Sander vragend aan. Hij knikt instemmend en opent de deur voor me.
‘Na u, mevrouw…’
Ik stap zijn kamer binnen en loop door naar het raam.
‘Ik ben zo terug,’ zegt Sander en hij verdwijnt in de badkamer. Zou dit dé avond zijn. Zouden we vandaag…
Ik staar naar buiten en denk na over hoe de avond zou kunnen verlopen. Ik heb helemaal niet gehoord dat Sander al terug in de kamer is en ik schrik op als ik zijn spiegelbeeld in het raam zie.
‘Rustig maar, ik ben het.’ Sander lacht.
‘Ik had je niet gehoord,’ zeg ik en ik kijk hem vluchtig aan, maar draai me dan snel weer om en kijk naar buiten.
Ineens voel ik een warme hand aan de rechterkant van mijn nek. Ik krijg een déjà vu. Mij hart maakt een sprongetje en ik heb heel even, een fractie van een seconde, moeite met ademen. Ik voel zijn duim in mijn nek strelen.
‘Je ziet er echt prachtig uit vanavond,’ zegt Sander zacht. Alarm! Hartslag vijfhonderd!
‘Dank je…’ zeg ik eigenlijk net een beetje te laat. Sanders hand verdwijnt uit mijn nek en hij loopt naar de minibar. ‘Colaatje?’
‘Ja, lekker,’ zeg ik een beetje verward van zijn plotselinge vertrek.
‘Zullen we hem hier opdrinken?’ vraagt Sander en hij knikt naar het bed terwijl hij zijn hoofdkussen rechtop tegen het hoofdbord zet. Vervolgens kruipt hij op bed en houdt het blikje cola met een uitgestrekte arm voor zich. ‘Kom je ook?’